در منابع روایی، توصیه‌ای در مورد بوسیدن انگشت و یا گذاشتن آن بر روی پیشانی هنگام اذان دیده نشده است،[1] اما شاید این رفتار برگرفته از روایاتی؛ مانند روایات ذیل باشد:
1. امام باقر(ع): «هیچ بنده‏اى دستش را به سوى پروردگار نمی‌گشاید، مگر آن‌که خداوند به سبب فضل و رحمتش از خالى برگرداندن آن شرم می‌‏کند. پس هرگاه یکى از شما دعا کرد، پس تا دستش را بر سر و صورت (و یا سینه و صورت) خود نکشیده، آن را به جای خود برنگرداند».[2]
2. امام صادق(ع): «هیچ بنده‏‌اى دست به درگاه خدا برندارد، مگر این‌که پروردگار شرم کند که آن‌را خالى بازگردانده و از فضل رحمت خود چیزی در آن دست قرار ندهد. پس هرگاه یکى از شماها دعا کرد، تا دستش را به سر و روى خود نکشید، آن را به جای اولش برنگرداند.[3]
 

---