به عقیده شیعیان، معاویه بن ابی سفیان همواره در سپاه مشرکان و در مقابل پیامبر اسلام (ص) بوده است. وی تنها در یکی دو سال آخر، یعنی بعد از فتح مکه و شاید بر اثر جبر محیطی به اسلام گرویده است. معاویه یکی از بنیان گذاران تجمل و دوری از نگاه آخرت طلبانه اسلامی بوده است. او همچنین با امیر المؤمنین امام علی (ع) که سوابق او در اسلام انکار ناپذیر است و به اجماع مسلمانان، خلیفه و برادر پیامبر (ص) به شمار می آمده، وارد جنگ شد و این جنگ را با سبط رسول اسلام (ص)، یعنی امام حسن (ع) ادامه داده و بزرگان فراوانی را چون عمار بن یاسر و حجر بن عدی به شهادت رسانده است. از این رو، وی سزاوار انتقادات فراوانی بوده و نباید بیش از آنچه که مستحق آن است، او را مورد تعظیم و تکریم قرار داد.

البته منعی در استفاده از واژه "حضرت" برای عموم مردم وجود ندارد، اما اگر کاربرد آن بدان معنا باشد که به نوعی پیشوایی دینی برای معاویه معتقد بوده و به همین دلیل، قصد بزرگداشت او در میان باشد، استفاده از این واژه را برای او و امثالش نمی پسندیم، اما در غیر این صورت، به ویژه در مواردی که استفاده ننمودن از چنین عباراتی، موجب آزار و اذیت مسلمان مستضعفی می شود، نمی توان آن را حرام دانست.