دین اسلام برای تحکیم بنیاد خانواده، حقوق متقابلی را برای زن و شوهر قرار داده که هر یک از آن دو موظّف به رعایت این حقوق می‌باشند. اسلام اگر این اجازه را به مرد داده که بدون اجازه همسرش از منزل خارج شود، اما اگر استفاده از این امتیاز به قدری باشد که از حد معمول گذشته و جامعه آن‌را خوش‌گذرانی مفرط و بی‌توجهی به خانواده ارزیابی کند، چنین رفتاری مورد پذیرش شرع نخواهد بود؛ زیرا در قرآن آمده است:
«وَ أْتَمِرُوا بَیْنَکُمْ بِمَعْرُوفٍ»؛[1] «و (شما ای همسران!) زندگی خود را بر اساس پایه‌های نیک و مورد پذیرش جامعه بنیان نهید».
«وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوف»؛[2]‏ «و (شما ای مردان!) با همسرانتان رفتاری شایسته و پسندیده داشته باشید».
همچنین روایات زیادی از پیشوایان دین به ما رسیده که برخورد نیکو با همسر را توصیه می‌کند:
رسول خدا(ص) در سخنانی فرموده است:
«در قیامت نزدیک‌ترین شما به من خوش اخلاق‌ترین شما است، و بهترین شما کسی است که بهترین برخورد را با خانواده‌اش داشته باشد».[3]
«بهترین شما کسی است که بهترین برخورد را با خانواده‌اش داشته باشد، و من بهترین رفتار را با خانواده خودم دارم».[4]
روشن است که رفتارهایی که از این چارچوب بیرون باشد، منسوب به دین نخواهد بود.

---