[1] بحث حرمت این کار بحث جدایی است که در جای خودش قابل طرح است.

[2] برای دست یابی به تفصیل این بحث به "توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 82 و 83، مسأله 116" مراجعه نمایید.

امام خمینی، فاضل و خامنه ای : عرق جنب از حرام، نجس نیست، ولى احتیاط واجب آن است که با بدن یا لباسى که به آن آلوده شده، نماز نخوانند.

اراکى: عرق جنب از حرام گر چه نجس بودن آن، محلّ اشکال است ولى با بدن یا لباسى که به آن، آلوده شده نمى‏توان نماز خواند.

خوئى: مسأله عرق جنب از حرام پاک است و بنا بر احتیاط مستحبّ نماز با آن نخوانند.

گلپایگانى، صافى: عرق جنب از حرام پاک است چه در حال جماع بیرون آید یا بعد از آن، از مرد باشد یا از زن، از زنا باشد یا از لواط یا از وطى و نزدیکى کردن با حیوانات یا استمناء؛ لکن بنا بر احتیاط واجب با بدن یا لباسى که آلوده به آن است، نمى‏شود نماز خواند.

بهجت: عرق جنب از حرام نجس نیست ولى بنا بر أظهر و أحوط، با بدن یا لباسى که به آن آلوده شده تا خشک نشده است نماز نخوانند.

تبریزى: عرق جنب از حرام پاک است و بنا بر احتیاط نماز با آن جائز نیست.

سیستانى: عرق جنب از حرام پاک است و نماز با آن صحیح است.

زنجانى: عرق جنب از حرام پاک است، ولى بنا بر احتیاط مستحب از آن اجتناب کنند.

مکارم: کسى که از طریق حرام جنب شود، عرق او نجس نیست، ولى ما دام که بدن یا لباس او عرق دارد، با آن نماز نخواند بنا بر احتیاط واجب.