واضح است که ایام اسارت، دشوارترین روزها است، بویژه اگر زنان و کودکان اسیری همراه فرد باشند که او را سرپرست خود ‌دانسته  و انسان علاوه بر رنج اسارت خویش، باید بخشی از درد و رنج آنان را نیز بر دوش بکشد. به همین دلیل، اگر ایام اسارت خاندان اهل‌بیت(ع) در شام را از دشوارترین زمان‌هایی بدانیم که بر آن مظلومان - بویژه امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) - گذشت، سخنی به گزافه نگفته‌ایم.
اما در ارتباط با گزارش موجود در پرسش و منسوب بودن به امام سجاد(ع) باید گفت؛ بنابر تحقیق و جست‌وجو؛ این گزارش تنها در کتاب متأخر «عُنوان الکلام فی شرح أدعیة الصیام‏»، تألیف محمد باقر فشارکی اصفهانی(متوفای 1314ق) مشاهده شد،[1] و این سخن - و یا مشابه آن‌را - در منابع قبل از آن نیافتیم.
این کتاب، مجموعه سخنرانی‌های مؤلف درباره دعاهای روزانه ماه رمضان و ذکر فضایل و مصائب اهل‌بیت(ع) است.[2] این اثر به سبب روضه‌های موجود در آن شهرت یافته، ولی متأسفانه به منبع و مستند این روضه‌ها اشاره نشده است؛ از این‌رو برخی گزارش‌های موجود در این کتاب، چندان قابل اعتماد نیست.[3]

---