با جست‌وجویی که در منابع داشتیم، عین عبارت «من زار زائرنا کمن زارنا» را به عنوان یک روایت و یا بخشی از روایت نیافتیم؛ با این وجود، می‌توان محتوای موجود در این عبارت را از روایات دیگر برداشت کرد:
امام صادق(ع) فرمود: «زمانی‌که شخصی از برادران شما از زیارت ما یا زیارت قبور ما برگشت، به استقبال او بروید، به او سلام کنید و برای آنچه که خدا به او داده، تهنیت بگویید، تا برای شما نیز پاداشی مانند پاداش او باشد و مشمول رحمت خدا شوید».[1]
در همین زمینه روایات دیگری نیز توصیه می‌کنند که به دیدار حاجیان برویم:
1. امام سجاد(ع): اى کسانى که توفیق حجّ نصیبتان نشد! هنگامی که حاجیان از سفر بازگشتند، با آغوش و روى باز و چهره خندان از آنان استقبال کنید، دست آنها را بفشارید، و ایشان را گرامی دارید؛ زیرا چنین رفتاری، نوعی وظیفه برای شماست و نتیجه‌اش آن خواهد بود که در پاداش با آنان شریک شوید».[2]
3. امام صادق(ع): «کسی که با یک حاجی ملاقات کند و با او دست بدهد، پاداشش مانند کسی است که حجرالاسود را دست زده باشد».[3]
از مجموعه این روایات برداشت می‌شود، گرامی ‌داشتن فردی که برای خدا به سفری رفته و برگشته، بدان خواهد انجامید تا بخشی از اجر آن سفر را به آنانی بدهند که توفیق آن سفر را نیافته‌اند. البته بدون آن‌که از اجر مسافران چیزی کاسته شود.
 

---