این عبارت در روایت «عنوان بصری» همراه با این کلام آمده است که: بترس از فتوی دادن همچون ترس از حیوان درنده و گردن خود را پل عبور مردمان قرار نده.

این سخن به این معنی است که در مقام طلب علم به دنبال عمل به آموخته های خود باش تا به هدف و غایت اصلی از علم و دین و معارف دست یابی و هدفت این نباشد که فقط واسطه انتقال علم به دیگران باشی و عالم بودن را نه در عمل بلکه در اظهار نظر کردن و فتوی دادن و سخن گفتن از علم بدانی به این ترتیب اهل عمل از علم تو استفاده خواهند کرد و تو فقط به عنوان یک پل خواهی بود و خودت به مقصد نخواهی رسید.

حال آن که هدف اصلی از علم به کار بستن آن و نیل به هدف غایی آن است نه فقط انتقال آن به دیگران و چه بسا همین کار باعث دوری از خدا هم خواهد شد چرا که چنین فردی در یادگیری هر علمی فقط به دنبال این است که آن را به دیگران ارائه دهد و خود به خود توجه و علاقه و تعریف و تمجیدها و هواهای نفسانی مخاطبین، باعث غافل شدن او از هدف اصلی خواهد شد و به تدریج به دلیل برخورداری از  اطلاعات علمی و دینی فراوان بدون دریافت درونی و عمل به آن ، شرایطی را پیش خواهد آورد که فرد خود را فراموش کرده و دچار توهم کمال خواهد شد، بدون این که هیچ علم حقیقی را اندوخته باشد. حال آن که دست یافتن به علم حقیقی مستلزم انقطاع الی الله وعزم و اراده و مجاهده و تلاشی فراوان است که مقامی فراتر از تعلیم و تعلم ظاهری است همچنان که در صدر همین روایت با صراحت بیان شده است که: علم با تعلیم و تعلم حاصل نمی شود بلکه علم نوری است که خداوند در قلب هرکس که اراده هدایت او را کرده باشد می افکند و همین مطلب پیام اصلی و محوری این روایت است.

معنای دیگری که از این عبارت قابل استفاده است این است که گاهی فرد با قرار دادن خود در مصدر اظهار نظر و فتوا بدون این که از علمی حقیقی بر خوردار باشد به تدریج تحت تاثیر عوامل جانبی و اهواء و خواسته های مردمان قرار می گیرد و علم خود برای رضایت خاطر مخاطبین خود بکار می گیرد و مخاطب پرستی همه همت او را مصروف خود می کند و از جاده حق منحرف می شود به این ترتیب این فرد تبدیل به وسیله ای خواهد شد که پیروان هوی و هوس برای رسیدن به اهداف خود از او استفاده کنند.

این مطلب یعنی پل عبور مردمان شدن حتی در جنبه مثبت آن باعث خواهد شد که طالب علم خود را و خدای خود را فراموش کند و در عین حال که مردمان اهل عمل با استفاده از علم او به بهشت راه یافته اند خود او در بیرون دروازه های بهشت متوقف بماند، چرا که از علم خود بهره ای نگرفته است.