گفته می‌شود که کلمه «یَاهِیّاً شَرَاهِیّاً» از اسمای خدای تعالی[1] در زبان‌های‌ یونانی، سریانی،[2] و عبرانی بوده که مترادف عبارت عربی «الحی القیوم» است.[3] امام صادق(ع) در معنای آن فرمود: «یاهیا شراهیا اسْمَانِ‏ مِنْ‏ أَسْمَاءِ اللَّهِ‏ تَعَالَى‏ بِالْعِبْرَانِیَّةِ...»؛[4] یاهیا شراهیا دو اسم از اسم‌های خدا به زبان عبرانی است. «اسمی که عاصف بن برخیا از آن برای انتقال تخت بلقیس استفاده کرد؛ اسم «یا حىّ یا قیّوم» است که در زبان عبرى «آهیا شراهیا» می‌باشد».[5]
البته باید بررسی کرد که آیا در زبان عبری کنونی نیز این اصطلاحات به همین معنا رواج دارد و یا آن‌که در زبان عبرانی قدیم مورد استفاده قرار گرفته و مانند بسیاری از واژگان‌های زبان‌های گوناگون به تدریج از گردونه لغات آن زبان حذف شده است؟
این کلمه در برخی دعاها به صورت‌های مختلفی ذکر شده است؛ مانند:
1. در حرز امام علی(ع) آمده است: «... تَبَارَکَ‏ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِین‏ یَاهِیّاً شَرَاهِیَّا حَیّاً قَیُّوما ...».[6]
2. در دعای پیامبر(ص) در شب عرفه آمده است: «...بِحَقِّ تَوْرَاةِ مُوسَى وَ إِنْجِیلِ عِیسَى وَ زَبُورِ دَاوُدَ وَ فُرْقَانِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَى جَمِیعِ الرُّسُلِ وَ بَاهِیَا شَرَاهِیَا...».[7] و یا «... اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی نَجَّیْتَ بِهِ مُوسَى حِینَ قُلْتَ باهیا شراهیا فِی الدَّهْرِ الْبَاقِی‏ ...».[8]
3. پیامبر(ص) در مورد دعای حضرت ابراهیم(ع)فرمود: «... یَا مَنْ أَمْرُهُ‏ کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ‏ یَا أهیا شراهیا آذونی أصباؤث آل شدای‏...».[9] و یا در حرز امام باقر(ع) آمده است: «... یَا دَیَّانُ یَا دَیَّانُ یَا اهیا شراهیا آذونا اصباوث ال شداى ...».[10]‏
4. پیامبر(ص) در شرح اسم اعظم الهی فرمودند: «... یَا اللَّهُ آهِیاً هُوَ اللَّهُ شَرَاهِیاً یَا اللَّهُ‏ ...».[11]
در مورد اعراب این کلمات اختلاف نظر وجود دارد؛ اما تلفظ آن به صورت «إِهْیَا» صحیح‌تر است.[12] و تلفظ به «أهیا» و «آهیا» طبق اعتقادات یهود است که اشتباه می‌باشد.[13]

---