لطفا صبرکنید
5100
- اشتراک گذاری
بر اساس گزارشهای متواتر و معتبر، امام علی(ع) پیکر ایشان را شبانه و مخفیانه و به همراه چند نفر از خواص، به خاک سپردند و این موضوع طبق وصیت خود حضرت زهرا(س) بود. گزارشهایی نیز وجود دارد که بعد از این دفن مخفیانه، گروهی تصمیم به نبش قبرهای جدید و یافتن مرقد حضرتشان را داشتند که با واکنش شدید امام علی(ع) مواجه شدند. یکی از این گزارشها به قرار ذیل است:
روز بعد از خاکسپاری حضرت زهرا(س) بود که مسلمانان از رحلت حضرتشان آگاه شدند. آنان به سمت بقیع رفتند، اما با چهل قبر جدید مواجه شده و نتوانستند قبر دختر پیامبر(ص) را از میان آنها تشخیص دهند.
مردم از این مصیبت به گریه افتاده و یکدیگر را سرزنش کرده و گفتند: رسول خدا(ص) بیشتر از یک دختر به یادگار ننهاد که او نیز رحلت کرد و به خاک سپرده شد و شما موقع وفاتش حاضر نشدید و بر پیکرش نماز نخواندید و محل دفنش را هم نمیدانید. برخی بزرگان آنها گفتند: گروهی از زنان مسلمان را احضار کنید تا این قبرها را بشکافند و محل دفن جنازه زهرا(س) را به دست آورند تا بر بدن ایشان نماز بخوانیم و قبرش را زیارت کنیم!
هنگامیکه این خبر به گوش امام علی(ع) رسید، خشمگین شده، چشمان مبارکش سرخ شده و رگهای گردنش بالا زد و قبای زرد رنگی که هنگام خشم بر تن میکرد را پوشید و تکیه بر ذوالفقار زد و وارد بقیع شد و سوگند خورد که اگر یک سنگ از این قبرها جابه جا شود، شمشیر میکشد و همه افرادی که آنجا هستند را تا آخرین نفر نابود میکند.
عمر بن خطاب به همراه برخی همراهانش با امام علی(ع) ملاقات کرد و گفت: ای ابا الحسن! این چه رفتاری است که داری؟ به خدا قسم ما قبر فاطمه(س) را میشکافیم و بر پیکرش نماز میخوانیم، اما امام(ع) لباسهای او را گرفت و فرمود:
من از حق خود تنها به این دلیل چشمپوشی کردم که مبادا مردم از دین خود برگردند. به آن خدایی که جان علی(ع) در دست قدرت او است، اگر به این قبرها دستاندازی کنید، زمین را از خون شما سیراب خواهم کرد. از این خیال صرف نظر کنید!
سپس ابوبکر با ایشان ملاقات کرد و گفت: ای ابا الحسن! تو را به حق پیامبر(ص) و آن خدای بالای عرش سوگند میدهم که آرام شوی؛ زیرا ما از انجام دادن کاری که مورد پسند تو نیست خودداری میکنیم.
امام علی(ع) نیز لباس عمر را رها کرد و مردم پراکنده شده و به دنبال کارهای خود رفتند.[1]
علت منع امام(ع) از نبش قبر
با فرض پذیرش این گزارشها، دلیل واکنش شدید امام علی(ع) در برابر تصمیم به نبش قبر میتواند موارد ذیل باشد:
1. حرام بودن نبش قبر،[2]
2. وصیت حضرت زهرا(س)،[3] زیرا حضرتشان وصیت کردند تا بدن ایشان مخفیانه به خاک سپرده شود، چرا که نمیخواست برخی افراد در تشییع پیکر ایشان شرکت داشته باشند که در صورت نبش قبر، آن خواسته حضرتشان برآورده نمیشد.[4]
3. در خطر نبودن اسلام با مقاومت در برابر نبش قبر، زیرا جلوگیری امام علی از نبش قبر همسرشان، باعث رویگردانی مردم از دینشان نخواهد شد.
4. پیشگیری از بیاحترامیها آینده، زیرا همانگونه که در سدههای اخیر به قبر ائمه بقیع(ع) بیاحترامی شد، این امکان وجود داشت که بعد از مشخصشدن قبر حضرت زهرا(س)، مزارشان مورد بیاحترامی برخی بداندیشان قرار گیرد و از این رو باید به امام علی(ع) حق داد که هم قبر ایشان را مخفی نماید و هم وصیت کند که خودشان را در جایی به خاک بسپارند که تا مدتهای طولانی جز اندکی از خواص، فرد دیگری جای مزار ایشان را نداند.
[1]. طبری آملی، محمد بن جریر، دلائل الامامة، ص 136 – 137، بعثت، قم، چاپ اول، 1413ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 43، ص 171 – 172، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق؛ ر. ک: هلالی، سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس الهلالی، محقق، مصحح، انصاری زنجانی خوئینی، محمد، ج 2، ص 871 – 872، قم، نشر الهادی، چاپ اول، 1405ق.
[3]. «نارضایتی حضرت زهرا از بعضی صحابه»، 8139.
[4]. بحار الانوار، ج 43، ص 214.