سخن گفتن بیش از اندازه و غیر ضروری اساساً امری پسندیده نیست و تمام افراد باید در سخن گفتن، حد و اندازه را نگه‌­دارند. در همین راستا، زن هم تا جایی که امکان دارد بهتر است، از سخن ­گفتن غیر ضروری با نامحرم خودداری کند.
به هر حال، آنچه که در قرآن از آن نهی شده است، اصل سخن گفتن زنان با مردان نیست، بلکه کرشمه و ناز در سخن است که ممکن است به طمع ­ورزی مردان بیمار صفت منجر شود.[1] بر این اساس:
1. روا نیست که زنان با کرشمه و ناز با مردان نامحرم سخن گفته و زمینه را برای انحراف بیشتر افراد بیمار دل فراهم آورند.
2. در مواردی که بیم طمع­ ورزی طرف مقابل از گفتار زن وجود ندارد، سخن گفتن در حد معمول و با صدای عادی و طبیعی ایرادی ندارد. خواه این سخن ضروری باشد و خواه نباشد.
3. با این وجود، بهتر است هر انسانی گفتار غیر ضروری خود را به کمترین مقدار ممکن برساند و بانوان محترم نیز شایسته است، در سخن گفتن با نامحرمان به این توصیۀ کلی اخلاقی عمل نمایند.

---