در تفسیر ادبی قرآن کریم که بیشتر‏ به جنبه‌هاى ادبى (لغت، بلاغت، نحو و ...) پرداخته می‌شود، تفاوت چندانی میان مفسّران شیعه و اهل سنت وجود ندارد، اما تفاوت اصلی میان تفاسیر شیعه و اهل سنت آن است که؛ شیعیان در تفسیر قرآن کریم علاوه بر سخنان پیامبر اکرم(ص)، روایات ائمه اطهار(ع) را نیز در نظر می‌گیرند، اما اهل سنت، تنها بر نقطه نظرهای پیامبر(ص)، صحابه آن‌حضرت و تابعین تکیه می‌کنند. به همین جهت، اصطلاح «روايات تفسيرى» يا «تفسير مأثور»، نزد اهل سنّت، بر آن بخش از سنّت پيامبر(ص) و سخنان صحابه يا تابعان گفته می‌شود كه در راستاى تبيين و توضيح مراد خداوند از آيات قرآن، از آنان به جاى مانده است؛ چنان‌كه عبد العظيم زرقانى، قرآن‏پژوه نام‏آشناى اهل تسنّن دراين‏باره می‌نويسد: «تفسير مأثور، عبارت است از آنچه در قرآن، سنّت يا كلام صحابه، به عنوان بيان و توضيح مراد خداوند از كتابش به‌دست ما رسيده‏ است».[1]