صرف نظر از عقاید و باورهای صوفیه که باید هر کدامشان جداگانه مورد بررسی قرار گیرد؛ زیرا که برخی مخالف سنت و برخی موافق آن است، در مورد روایت موجود در پرسش، با جست‌وجویی که در منابع روایی انجام شد، این روایت را در کتاب‌هایی که جزو منابع کهن اولیه و ثانویه به شمار می‌آید نیافتیم و اولین منبع در دسترسی که چنین روایتی را نقل کرده است، کتاب «حدیقة الشیعة» منتسب به «مقدس اردبیلی» متوفای 993 می‌باشد،[1] و منابع بعدی نیز به نقل از ایشان، این روایت را ذکر کرده‌اند. [2]
به هر حال جدا از موضوع اعتبار سند، متن و ترجمه روایت چنین است:
«الصَّحِیحِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ الْبَزَنْطِیِّ عَنِ الرِّضَا ع أَنَّهُ قَالَ: قَالَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِنَا لِلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَدْ ظَهَرَ فِی هَذَا الزَّمَانِ قَوْمٌ یُقَالُ لَهُمُ الصُّوفِیَّةُ فَمَا تَقُولُ فِیهِمْ قَالَ إِنَّهُمْ أَعْدَاؤُنَا فَمَنْ مَالَ فِیهِمْ فَهُوَ مِنْهُمْ وَ یُحْشَرُ مَعَهُمْ وَ سَیَکُونُ أَقْوَامٌ یَدَّعُونَ حُبَّنَا وَ یَمِیلُونَ إِلَیْهِمْ وَ یَتَشَبَّهُونَ بِهِمْ وَ یُلَقِّبُونَ أَنْفُسَهُمْ وَ یُأَوِّلُونَ أَقْوَالَهُمْ أَلَا فَمَنْ مَالَ إِلَیْهِمْ فَلَیْسَ مِنَّا وَ إِنَّا مِنْهُمْ بِرَاءٌ وَ مَنْ أَنْکَرَهُمْ وَ رَدَّ عَلَیْهِمْ کَانَ کَمَنْ جَاهَدَ الْکُفَّارَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص‏»؛[3] در روایت صحیحی، احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی از امام رضا(ع) نقل می‌کند: یکی از شیعیان به امام صادق(ع) عرضه داشت: امروزه گروهی تشکیل شده‌اند که به آنان «صوفیه» می‌گویند. نظرتان در مورد آنها چیست؟! امام فرمود: آنان دشمنان ما هستند. پس هر کس به آنها مایل باشد، از آنها محسوب شده و با آنها محشور می‌شود. به زودی افرادی می‌آیند که ادعای دوست داشتن ما را دارند؛ اما به این گروه صوفیه میل دارند و خود را شبیه آنها می‌کنند و القاب آنها را برای خود انتخاب می‌کنند. آگاه باشید کسی که به آنها میل داشته باشد از ما نیست و ما از آنها دوری می‌کنیم و کسی که آنها را انکار و رد کند، مانند کسی است که همراه پیامبر(ص) با کفار بجنگد.
در مورد این روایت باید گفت:
اولاً: از نگاه سندشناسی با آن‌که در ابتدای آن اعلام شده روایتی صحیح است، حتی اگر حدیقة الشیعة تألیف مقدس اردبیلی باشد، اما چون سلسله سند مؤلف کتاب تا احمد بن محمد بن ابی نصر مشخص نیست، نمی‌توان در مورد آن اظهار نظر کرد و آن‌را از روایاتی برشمرد که از دیدگاه دانش رجال، روایتی صحیح ارزیابی می‌شوند.
ثانیاً: این روایت را می‌توان متوجه اشخاصی دانست که راه افراط و تفریط را پیموده و تنها جنبه‌ای از دین را مورد توجه قرار داده و از دیگر تعالیم آن غافل می‌مانند.[4] خواه نامشان صوفیه باشد و خواه هر نام دیگری.

---