لطفا صبرکنید
بازدید
9437
9437
آخرین بروزرسانی:
1397/11/12
کد سایت
fa88593
کد بایگانی
105741
نمایه
فرق میان کلمات «سُوء»(به ضمّ سین) و «سَوء»(به فتح سین)
طبقه بندی موضوعی
لغت شناسی
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
کلمات «سُوء»(به ضمّ سین) و «سَوء»(به فتح سین) و «سوأی» که همه در قرآن مورد استفاده قرار گرفتهاند، چه تفاوتی با هم دارند؟
پرسش
آیا کلمه سَوء (به فتح سین) با سُوء (به ضمّ سین) باهم تفاوتی دارند؟ در دعای «بسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ بِسْمِ اللهِ خَیْرِ الْاَسْماءِ بِسْمِ اللهِ رَبِّ الْاَرْضِ وَ السَّمآءِ ... وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ جَبّارٍ عَنیدٍ وَ مِنْ شَرِّ قَضآءِ السّوُءِ...»، سین «السوء» با فتحه است یا ضمّه؟
پاسخ اجمالی
«سَوء» به فتح سین، مصدر و «سُوء» به ضم سین، اسم مصدر است که با وجود معنای نزدیکی که با هم دارند، ارتباط آن دو مانند ارتباط دو واژه «بد» و «بدی» است.
بدی در «سُوء» به ضم واو نهفته است، اما «سَوء» به فتح واو بیشتر در مواردی به کار میرود که به خودی خود بد و زشت نیستند، اما وسیلهای برای یک بدی شدهاند. به عنوان نمونه، باران به خودی خود بد نیست، اما اگر در مسیر عذاب قرار گیرد به آن «مطر السَّوء» گفته میشود.[1]
در نگاهی دیگر، تنها «سَوء» به فتح سین است که مضاف الیه واقع میشود،[2] اما هرگاه میخواهیم این واژه را به عنوان مضاف قرار دهیم، از «سُوء» به ضم سین استفاده میکنیم.[3]
درباره روش استعمال این دو واژه، برخی علمای ادبیات عرب گفتهاند: «رجل السَوء» و «رجل سَوء» صحیح است ولی «الرجل السَوء» و «رجل السُوء» و «رجل سُوء» جایز نیست.[4] طبق این بیان؛ باید عباراتی، مانند «وَ مِنْ شَرِّ قَضآءِ السّوءِ» را به فتح سین؛ یعنی «السَوء» بخوانیم.
واژه «سوأی» نیز مؤنث «اسوء»، و اسم تفضیل است.[5]
بدی در «سُوء» به ضم واو نهفته است، اما «سَوء» به فتح واو بیشتر در مواردی به کار میرود که به خودی خود بد و زشت نیستند، اما وسیلهای برای یک بدی شدهاند. به عنوان نمونه، باران به خودی خود بد نیست، اما اگر در مسیر عذاب قرار گیرد به آن «مطر السَّوء» گفته میشود.[1]
در نگاهی دیگر، تنها «سَوء» به فتح سین است که مضاف الیه واقع میشود،[2] اما هرگاه میخواهیم این واژه را به عنوان مضاف قرار دهیم، از «سُوء» به ضم سین استفاده میکنیم.[3]
درباره روش استعمال این دو واژه، برخی علمای ادبیات عرب گفتهاند: «رجل السَوء» و «رجل سَوء» صحیح است ولی «الرجل السَوء» و «رجل السُوء» و «رجل سُوء» جایز نیست.[4] طبق این بیان؛ باید عباراتی، مانند «وَ مِنْ شَرِّ قَضآءِ السّوءِ» را به فتح سین؛ یعنی «السَوء» بخوانیم.
واژه «سوأی» نیز مؤنث «اسوء»، و اسم تفضیل است.[5]
[1]. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 5، ص 252، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1360ش.
[2]. مانند: «إمرأ سَوءٍ و قوم سَوءٍ».
[3]. مانند: «سُوء العذاب و سُوء الحساب».
[4]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج 1، ص 98، بیروت، دار الفکر، چاپ سوم، 1414ق.
[5]. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، ج 4، ص 347، دار الکتب الإسلامیة، چاپ ششم، 1371ش.
نظرات