امام خمینی(ره) در وصیت‌نامه الهی سیاسی خود که حاصل اندیشه‌های ناب ایشان در تمامی سال‌های زندگی‌شان است، چنین می‌نگارند:

«من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله(ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین(ع) و حسين بن على(ع) می‌باشند. آن حجاز که در عهد رسول اللَّه(ص) مسلمانان نیز اطاعت از ایشان نمی‌کردند و با بهانه‌هایی به جبهه نمی‌رفتند، که خداوند تعالی در سوره «توبه» با آیاتی آنها را توبیخ فرموده و وعده عذاب داده است؛[1] و آن‌قدر به ایشان دروغ بستند که به حسب نقل، در منبر به آنان نفرین فرمودند،[2] و آن اهل عراق و کوفه که با امیرالمؤمنین آن‌قدر بدرفتاری کردند و از اطاعتش سرباز زدند که شکایات آن‌حضرت از آنان در کتب نقل و تاریخ معروف است؛ و آن مسلمانان عراق و کوفه که با سیدالشهدا(ع) آن شد که شد؛ و آنان که در شهادت دست آلوده نکردند، یا گریختند از معرکه و یا نشستند تا آن جنایت تاریخ واقع شد. اما امروز می‌بینیم که ملت ایران از قوای مسلح نظامی و انتظامی و سپاه و بسیج تا قوای مردمی از عشایر و داوطلبان و از قوای در جبهه‌ها و مردم پشت جبهه‌ها، با کمال شوق و اشتیاق چه فداکاری‌ها می‌کنند و چه حماسه‌ها می‌آفرینند؛ و می‌بینیم که مردم محترم سراسر کشور چه کمک‌های ارزنده می‌کنند.

و می‌بینیم که بازماندگان شهدا و آسیب دیدگان جنگ و متعلقان آنان با چهره‌های حماسه‌آفرین و گفتار و کرداری مشتاقانه و اطمینان‌بخش با ما و شما روبرو می‌شوند؛ و اینها همه از عشق و علاقه و ایمان سرشار آنان است به خداوند متعال و اسلام و حیات جاویدان. در صورتی که نه در محضر مبارک رسول اکرم(ص) هستند، و نه در محضر امام معصوم(ع) و انگیزه آنان، ایمان و اطمینان به غیب است؛ و این رمز موفقیت و پیروزی در ابعاد مختلف است؛ و اسلام باید افتخار کند که چنین فرزندانی تربیت نموده، و ما همه مفتخریم که در چنین عصری و در پیشگاه چنین ملتی می‌باشیم».[3]

البته این بدان معنا نیست که امام شاهد کمبودها نبوده‌اند، بلکه بارها ضرورت پیشرفت یک ملت مسلمان را تذکر داده‌اند و در عین حال در مورد صبر و استواری ملت چنین گوش زد نموده‌اند: «کمبود هست اما کمبودی که اینجا هست همه جای دنیا هست. با این همه فشاری که به این ملت هست و به این دولت هست و با این همه کارشکنی‌هایی که از همه جا نسبت به ایران هست مع ذلک ایران سرپای خودش ایستاده است و دارد با قدرت پیش می‌برد و مسائل را حل می‌کند، و ملت بدانند که باید صبر بکنند در مسائل مشکل و کمک کنند. بخواهید عزیز باشید، بخواهید زیردست نباشید، بخواهید یک امریکایی نیاید به شما حکومت کند و بخواهید عزت خودتان را و اسلام را حفظ کنید، باید یک مقدار از آن زحمت‌هایی که پیغمبر اسلام تحمل کرد شما هم تحمل کنید. یک مقدار از آن زحمت‌هایی که علی بن ابی طالب(ع) تحمل کرد شما هم تحمل کنید».[4]

[1] . اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، شما را چه شده است كه چون به شما گفته مى‏شود: «در راه خدا بسيج شويد» كُندى به خرج مى‏دهيد؟ آيا به جاى آخرت به زندگى دنيا دل خوش كرده‏ايد؟ متاع زندگى دنيا در برابر آخرت، جز اندكى نيست. اگر بسيج نشويد، [خدا] شما را به عذابى دردناك عذاب مى‏كند، و گروهى ديگر به جاى شما مى‏آورد، و به او زيانى نخواهيد رسانيد، و خدا بر هر چيزى تواناست. توبه، 38 و 39.

[2] .امیر مومنان علی(ع) فرمودند: «و آن‌قدر در زمان رسول خدا(ص) به آن‌حضرت دروغ بسته شد تا جايى كه در ميان مردم به سخن برخاست و فرمود: «هر كس عمدا بر من دروغ ببندد جايگاه خود را در آتش تهيه ببيند». سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق: صبحی صالح، ص 325، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق.

[3] . صحيفه امام، ج‏21، ص411.

[4] . صحيفه امام، ج‏17، ص535.