بهار ماه‏‌ها ربیع الاول است چرا که آثار رحمت الهی و ذخایر برکات خداوندی در این ماه پدیدار می‏‌شود و انوار جمال الهی بر زمین و زمینیان می تابد . ولادت رسول اکرم‏ صلی الله علیه وآله که مثل آن در گیتی اتفاق نیفتاده ، در این ماه بوده است. آری اشرف و سید موجودات و نزدیک‏ ترین خلق به خدا در چنین روزهایی به دنیا آمد.

مسلمان مراقب باید در شکر این نعمت‏ عظیم کوشش‏ فراوان کند و رحمت‏ وسیع خداوندی را برای‏ خود فراهم سازد . تمامی ماه‏ ربیع را غنیمت‏ شمرده ، با توسلات و مناجات خود را از الطاف حق بهره‏ مند سازد.

با اخلاص و ادای شکر این نعمت‏ بسیار بزرگ به معرفت‏ خود افزوده ، از صفات پسندیده بهره‏ برداری کند . درون خود را مرکز تجلی انوار الهی نماید و از غفلت و سهو دوری گزیند تا در فردوس اعلا با نبیین ، شهدا و صدیقین همنشین شود.

کسب معرفت و ذکر و شکر ، عبادات روحی ، و تلاش جسمی در طاعات از عبادات بدنی است که مسلمان مراقب باید نسبت‏ به آنها اهتمام داشته باشد .

روز هشتم این ماه وفات امام حسن عسکری‏ علیه السلام است . روزی که حزن حضرت ولی عصرعلیه السلام فرا می‏ رسد ؛ ادای احترام و عرض تسلیت‏ خدمت آن امام‏ علیه السلام لازم است.

شکر و سپاس الهی به مناسبت‏ خلافت و امامت‏ حضرت بقیة‏ الله الاعظم - ارواح العالمین له الفداء - برای شیعیان مراقب و متعهد عملی پسندیده است.

نهم ربیع روز شادی شیعیان است و ارادتمندان اهل‏ بیت‏ علیهم السلام در جشن و شادی بسر می‏ برند.

دهم ربیع روز ازدواج رسول الله‏ صلی الله علیه وآله با خدیجه - سلام الله علیها - است که سرور و شادی مسلمین را به همراه دارد.

« هفدهم ربیع‏ » نیز روز جشن و خوشی است . زیرا رسول اکرم‏ صلی الله علیه وآله و امام صادق‏ علیه السلام به دنیا آمدند و جهان را از وجود خود بهره‏ مند ساختند.