حیات به معنای زندگی و موت ضد آن به معنای مرگ است. حیات و موت هر دو از مخلوقات خداوند هستند. قرآن مجید می‌فرماید: "آن‌کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل می‌کنید، و او شکست‌‏ناپذیر و بخشنده است".[1]

واژه‌های متعددی از ریشه "حی" (ح ی ی) در قرآن آمده، و انواع افعال و مصادر از آن مشتق شده است که با همه‌ی کثرتش در قرآن به کار برده شده است.

اما کلمه "حیاة "(با تاء مدور)، 71 بار در قرآن آمده است که با اضافه به ضمیر «کم، هم، ی» این عدد به 76 می‌رسد.

همچنین از ریشه‌ی (م و ت) مشتقات فراوانی در قرآن آمده است که یکی از آنها واژه‌ی «موت» است. واژه‌ی موت 35 بار در قرآن بدون هیچ اضافه و ضمیری و در حالت مصدری و با الف و لام آمده است، یک‌بار با تنوین و 14 بار به همراه ضمیر آمده است و 3 بار هم با مصدر الموتة که مساوی «الموت» است آمده است.

در مجموع تمام مشتقات (ح ی ی) 189 بار در قرآن آمده است و مجموع مشتقات (م و ت) 185 بار.

از این بررسی مختصر و اجمالی استفاده می‌شود که مسئله حیات و زندگی بیشتر از موت و مرگ مورد عنایت قرآن مجید است.

[1]. ملک، 2. "الَّذی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزیزُ الْغَفُورُ".