هر یک از امامان معصوم(ع) دارای کرامت‌های خاصی بودند. در همین راستا کرامتی از امام حسین(ع) نقل شده است که بر اساس آن، حضرتشان مرده‌ای را زنده کردند.

یحیى بن امّ طویل می‌گوید: خدمت امام حسین(ع) بودیم که جوانى گریان خدمت آن‌حضرت رسید. امام به او فرمود: گریه‌ات برای چیست؟! جوان پاسخ داد: مادرم ثروتی داشت و بدون آن‌که وصیتی از خود برجا بگذارد، فوت نمود! او هم‌چنین از من خواسته بود تا بدون اطلاع شما در مورد او هیچ کاری انجام ندهم. امام(ع) به اصحاب خود فرمود: برخیزید تا نزد آن زن برویم. آنها به اتفاق امام(ع) به خانه‌ی آن زن رفتند. امام(ع) دعا کرد و از خدا خواست آن زن را زنده کند تا وصیت نماید. به امر خدا آن زن زنده شد و شهادتین گفت. سپس امام(ع) به آن زن فرمود خدا تو را رحمت کند! وصیت کن. زن گفت: اى پسر رسول خدا(ص)! من فلان مقدار مال دارم؛ یک سوم آن‌را براى شما قرار دادم تا آن‌را در هر کجا که می‌خواهید، مصرف کنید و دو سوّم دیگر آن، براى پسرم باشد. البته اگر از دوستان شما است. و اگر از مخالفان شما باشد، حقّى در آن ندارد و همه‌ی اموال، مال شما است. سپس آن زن از امام حسین(ع) تقاضا کرد تا بر او نماز گزارده و متولى کارهاى او شود. پیرزن بعد از گفتن این سخنان مجددا از دنیا رفت.[1]

در مورد سند این روایت باید گفت؛ بنابر جست‌وجویی که در میان منابع در دسترس داشتیم، اولین گزارش‌های موجود در این زمینه را در کتاب‌های الخرائج و الجرائح و الثاقب فی المناقب[2] یافتیم که هر دو در قرن ششم تألیف شده‌اند. این کتاب‌ها از تألیفات قابل استناد شیعی است، اما مانند بسیاری از ماجراهای تاریخی موجود در کتاب‌های شیعه و اهل‌سنت که مؤلفان کتاب از ذکر سند آنها خودداری می‌کنند، برای این ماجرا نیز سلسله سندی ذکر نشده است؛ از این‌رو نمی‌توان در این موارد به دنبال صحت سلسله سند بود، بلکه اعتبار کتاب و مخالفت نداشتن با عقل و نقل در پذیرش این دسته از گزارش‌ها کفایت می‌کند؛ چراکه این امر علاوه بر امکان در مقام ثبوت، بر اساس صریح قرآن کریم و نیز روایات دیگر، زنده کردن مردگان در مقام اثبات نیز واقع شده است.[3]

بر این اساس، ما اصل امکان چنین رخدادی را از جانب سیدالشهداء(ع) به سادگی می‌پذیریم، و گزارش وقوع آن‌را نیز در برخی منابع معتبر یافته‌ایم، اما با این وجود نمی‌توانیم آن‌را گزارشی قطعی بدانیم.

[1]. قطب الدین راوندی، سعید بن عبد اللّٰه، الخرائج و الجرائح، ج 1، ص 245، قم، مؤسسه امام مهدی عج، چاپ اول، 1409ق.

[2]. ابن حمزه طوسی، محمد بن علی، الثاقب فی المناقب، ص 345، قم، انصاریان، چاپ سوم، 1419 ق.

[3]. «زنده شدن حبیب بن مظاهر با دعای امام حسین(ع)»، 111287؛ «زنده شدن مردگان توسط علی (ع) »، 7475؛ «معجزات حضرت عیسی(ع) در قرآن»، 49385.