در اثبات نامحدود بودن واجب الوجود اینطور توضیح می‌دهیم که چون او قائم به ذات است، پس نمی‌تواند وابستگی و نیازی داشته باشد. پس او کامل است و هر کمالی را که در نظر بگیریم در واجب الوجود وجود دارد و بلکه واجب الوجود عین آن کمالات است‌. حال پرسشی دارم: ما از یک طرف بسیط‌ بودن و عدم ترکیب در ذات واجب را اثبات می‌کنیم، ولی از طرفی در توضیح نامحدود بودن او می‌گوییم که در واجب الوجود هر کمالی وجود دارد، یعنی او مجموعه‌ای از کمالات است. این یعنی تناقض. چرا اصلا به کاربردن کلمه کمالات اشتباه است، بلکه باید بگوییم فقط کمال؟ مگر مثلا قدرت و بخشندگی عین هم هستند که نتوانیم آنها را جمع ببندیم.