در روایتی از امام صادق‌(ع) آمده است: «خداوند تمام اشیاء را با بهره‌گیری از مشیت آفرید؛ اما مشیت را با استفاده از خود مشیت خلق کرد».[1]

در توضیح این روایت می‌توان گفت: از آن‌جا که مشیت و خواست خداوند برخاسته از علم و دانش خداوند است،[2] و علم خداوند هم عین ذات خدا است. بنابراین، برای تحقق مشیت الهی، واسطه‌ای غیر از ذات حضرت حق را نمی‌توان تصور نمود، پس آفرینش مشیت وابسته به ذات خداوند است؛ اما دیگر اشیاء - که معلوم خداوند هستند - را به واسطه مشیت و خواست خود خلق کرده است.

[1]. ابن بابویه، محمد بن على، التوحید، ص 148، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، 1398ق. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ‏ خَلَقَ اللَّهُ الْمَشِیَّةَ بِنَفْسِهَا ثُمَّ خَلَقَ‏ الْأَشْیَاءَ بِالْمَشِیَّة».

[2]. ر. ک: «تفاوت مشیّت با اراده الهی»، 31916.