بر اساس گزارش‌های تاریخی، رسول خدا(ص) در ربیع الاول،[1] یا ربیع الثانی[2] سال دوّم هجرت، سعد بن معاذ،[3] یا سائب بن مظعون[4] و یا عبدالله بن مکتوم[5] را در مدینه جانشین خود قرار داد و خود برای برخورد با کاروان تجاری قریش به همراه دویست نفر از یاران خود به سمت منطقه‌ی «بُواط»[6] از نواحی کوه «رضوى» در مدینه حرکت کردند،[7] ولى در عمل هیچ برخوردی صورت نگرفت و هیچ جنگی رخ نداد[8] و مسلمانان به سمت مدینه برگشتند. با این وجود مورخان از آن با عنوان «غزوه» یاد کرده‌اند.

در این ماجرا سرپرستی کاروان تجاری قریش بر عهده امیّة بن خلف جمحى بود که به همراه صد مرد و دو هزار و پانصد شتر حرکت کرده بودند.[9]

[1]. ابن هشام، عبد الملک، السیرة النبویة، تحقیق، السقا، مصطفی، الأبیاری، ابراهیم، شلبی، عبد الحفیظ، ج ‏1، ص 598، بیروت، دار المعرفة، چاپ اول، بی‌تا.

[2]. طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج 1، ص 164، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1417ق؛ بیهقی، ابو بکر احمد بن حسین، دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة، تحقیق، قلعجی، عبد المعطی، ج ‏3، ص 11، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1405ق.

[3]. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق، عطا، محمد عبد القادر، ج 2، ص 5، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1410ق.

[4]. السیرة النبویة، ج ‏1، ص 598.

[5]. ابوعمرو، خلیفة بن خیاط، تاریخ خلیفة بن خیاط، تحقیق، فواز، ص 48، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ اول، 1415ق.

[6]. الطبقات الکبری‏، ج 2، ص 5.

[7]. اسکندرى، نصر بن عبد الرحمن، الأمکنة و المیاه و الجبال و الآثار و نحوها المذکورة فى الأخبار و الآثار، ج ‏1، ص 214، ریاض، مرکز الملک فیصل للبحوث و الدراسات الاسلامیة، چاپ اول، 1425ق. «رضوى» نام کوهى است در هفت منزلى مدینه و همان کوهى است که کیسانیه معتقد بودند که محمد بن حنیفه در آن غایب شده و همچنان در آن‌جا زنده است تا روزى که خدا بخواهد از آن کوه ظاهر گردد. ر. ک: حسینى علوى، ابو المعالى محمد، بیان الأدیان در شرح ادیان و مذاهب جاهلى و اسلامى، مصحح، اقبال، عباس، دانش پژوه، محمد تقى، ص 73، تهران، روزنه، چاپ اول، 1376ش؛ طباطبائى، سید محمد حسین، شیعه در اسلام، ص 64، قم، دفتر نشر اسلامى، چاپ سیزدهم، 1378ش.

[8]. إعلام الورى، ج ‏1، ص 164؛ دلائل النبوة، ج ‏3، ص 11.

[9]. الطبقات الکبری‏، ج 2، ص 5 – 6.