بر فرزندان واجب است که نسبت به پدر و مادر خود - حتی اگر مسلمان نباشند - دو چیز را رعایت کنند:

1. نیکی به آنها به وسیله پرداخت مخارج زندگی اگر نیازمند باشند، و برآورده نمودن دیگر درخواست‌های منطبق با شئون یک زندگی متعارف و معمول و طبق آنچه فطرت سالم آن‌را اقتضا می‌کند. البته این چیزی است که به اختلاف حال آنها متفاوت خواهد بود.
2. همراهى با آنها به نیکی؛ یعنی فرزند نباید چه در گفتار و چه در کردار نسبت به پدر و مادرش بدی کند، اگرچه آنها به او ستم کرده باشند؛ چرا که در روایت آمده است: «حتی اگر تو را بزنند به آنها پرخاش مکن و بگو: غفر الله لکما (خداوند شما را بیامرزد)». ^[1]

آنچه گفته شد، ارتباطی با دین و مذهب پدر و مادر ندارد، البته جز مواردی که والدین به فرزند دستور دهند که از دین خود دست بردارد و یا عملی بر خلاف آموزه‌های اسلامی انجام دهد که در این صورت، قرآن در آیاتی مانند آیه 8 سوره عنکبوت و آیه 15 سوره لقمان صریحا فرمان به عدم پیروی از آنان می‌دهد.

در ادامه باید گفت؛ طبیعی است احترام به والدین در مورد موضوع پرسش ‌که اگر فرد شیعه‌ای پدر و مادرش مسلمان هستند؛ اما پیرو مذهب اهل‌سنت می‌باشند؛ نمود و بروز بیشتری دارد، علاوه بر آن‌که روایات خاصی نیز در این مورد وجود دارد:

راوی می‌گوید: شنیدم مردی به امام صادق‌(ع) عرض می‌کرد: پدر و مادرم مخالف مذهب حق(شیعه) هستند (با آنان چه کنم؟)، حضرتشان فرمود: «با آنها همان‌گونه نیکی کن ‌که گویا به مسلمانانی نیکی می‌کنی که ولایت ما را پذیرفته‌اند». [2]

به عبارتی مذهب پدر و مادرت نباید در نوع رفتارت با آنها تأثیر گذارد.

در روایتی دیگر معمّر بن خلاد از امام رضا(ع) می‌پرسد: آیا می‌توانم در مورد پدر و مادرم که شیعه و پیرو حق نبودند دعا کنم؟ که حضرتشان پاسخ فرمود: «بلی! آنان را دعا کن و برایشان صدقه بده و اگر زنده باشند، با ایشان مدارا کن؛ چرا که رسول خدا فرمود: خداوند مرا برای رحمت فرستاد نه برای نمک‌نشناسی».[3]

در همین راستا، حتی اگر پدر و مادر ناصبی(دشمن اهل‌بیت) باشند باز هم احترام به آنها لازم است:

علی بن مهزیار از بکر بن صالح نقل می‌کند که گفت: یکی از دامادهای من نامه‌‏اى براى امام جواد(ع) نوشت که پدرم فردی ناصبى بوده و عقیده بسیار بدی دارد و من از دست او در رنج و ناراحتى هستم، اگر صلاح بدانید برایم دعا کنید، در ضمن نظر شما در مورد این‌که من دشمنی خود را با او ابراز داشته و یا آن‌که همچنان با او مدارا نمایم، چیست؟! امام در جواب نوشت: متوجه آنچه در نامه‌ات نگاشتی شدم و اگر خدا بخواهد هیچ‌گاه دعا برای تو را رها نخواهم کرد، (اما در مورد پدرت) مدارا کردن بهتر از دشمنی است!‏ [4]

[1]. ر. ک:‌ «زندگی با پدر و مادر غیر مسلمان»، 31442.

[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 162، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.

[3]. همان، ج 2، ص 159..

[4]. شیخ صدوق، امالی، ص 191، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق.