1. بی‌گمان چگونگی غذا و نوع مواد آن، در حالات روحی و معنوی انسان تأثیر دارد، چه از نظر شیمیایی و چه از نظر باطنی و روحی؛ از این‌رو علمای اخلاق در راه تهذیب و تربیت نفس به انتخاب غذاهای سبک که هضم آنها راحت‌تر است، میوه‌جات و سبزیجات سفارش نموده‌اند و به استناد روایات مردم را از زیاده‌روی در مصرف گوشت برحذر داشته‌اند، و صرف‌نظر از ضررهای مادّی آن، به ضررهای روحی و باطنی آن در راه خودسازی و سیر و سلوک الهی توجه داده‌اند. اما این بدان معنا نیست که انسان هیچ وقت گوشت مصرف نکند؛ چرا که در هر حال گوشت تا اندازه‌‏اى براى بشر لازم است.
2. در روایات نیز از یک‌سو به پرهیز از زیاده‌روی در خوردن گوشت سفارش شده، و از سوی دیگر، امامان معصوم(‏ع) خوردن گوشت را به اندازۀ نیاز سودمند دانسته‌اند؛ مانند:

امام علی(ع) می‌فرماید: «خوردن‏ گوشت‏ ماهى را کم کنید؛ زیرا بدن را آب می‌کند، بلغم را می‌افزاید و نفس کشیدن را سخت می‌‏کند».[1] و «بر شما باد به خوردن گوشت؛ زیرا خوردن‏ گوشت‏ سبب رویانیدن گوشت بدن می‌شود و کسى که چهل روز گوشت نخورد بد خلق می‌شود».[2]

امام رضا(ع) می‌فرماید: «زیاد خوردن گوشت گاو و حیوانات وحشى موجب کندى ذهن و عقل و تحیّر فهم و کثرت فراموشى می‌شود».[3]

3. بر اساس آنچه در روایات آمده، خوردن غذاهایی مانند شیر و عسل از بهترین غذاهای شفابخش است.[4]
4. از خوردن زیاد تخم مرغ نیز باید پرهیز شود. امام رضا(ع) در این مورد می‌فرماید: «زیاد تخم مرغ خوردن موجب بزرگى سپرز(طحال) و بادها در سر معده می‌شود. پرکردن شکم از تخم مرغ آب‌پز(پخته شده با آتش نرم) باعث تنگی نفس می‌گردد».[5]
5. همچنین ترک زناشویی(رهبانیت) هیچ‌گاه توصیه نشده، بلکه جزو حقوق واجب در افراد متأهل است، با این‌حال دارای آداب و شرایطی است.[6]

[1]. ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول عن آل الرسول صلى الله علیه و آله، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، ص 124، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، 1404ق.

[2]. شیخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج 25، ص 26، قم، مؤسسة آل البیت علیهم السلام، چاپ  اول، 1409ق.

[3]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 59، ص 322، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

[4]. شیخ صدوق، خصال، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، ج 1، ص 126، قم، جامعه مدرسین، چاپ  اول، 1362ش؛ طبرسى، حسن بن فضل، مکارم الأخلاق، ص 165، قم، شریف رضى، چاپ چهارم، 1412ق.

[5]. بحارالانوار، ج 59، ص 321.

[6]. ر. ک: نمایه‌های «شرایط زمان و مکان آمیزش»، سؤال 5556؛ «ازدواج پیامبر و دیگران»، سؤال 6522.