1. در صورتیکه در حین سجده شک کند آیا رکوع انجام داده یا خیر به شک اعتنا نکند. همچنین اگر شخصی بیش از حد متعارف دچار شک می شود، کثیر الشک است و نباید به شکش اعتناء کند.

2. در تحقق نیت نماز ضروری نیست سخنی بر زبان جاری شود و همین اندازه که کار را برای رضایت خداوند عالم انجام دهد کافی است و اگر سؤال کنند چه مى‏کنى، بتواند جواب دهد که براى خدا نماز مى‏خوانم کافی است. و نیت نماز قضا هم به همین گونه است، همین مقدار که بداند نماز قضایش را می خواند، صحیح است.[1]

 ضمائم:

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به پرسش نخست، چنین است: [2]

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی):

به شک بعد از محل توجه نمى‌شود و نماز صحیح مى‌باشد و همچنین شخص وسواسی و کثیر الشک هم به شک و وسوسه خود اعتنا نکند.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

اگر همیشه شک می کنید اعتنا به شک خود نکنید.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

«کثیرالشّک» یعنى کسى که زیاد شک مى کند نباید به شکّ خود اعتنا کند، خواه در عدد رکعات نماز باشد، یا در اجزاى نماز، یا شرایط نماز. و توجه داشته باشید برای تحصیل حضور قلب رعایت امور زیر لازم است. 1_ معرفت خداوند بزرگ که مانع توجه به مسائل کم اهمیّت دنیوی می گردد. 2_  تمرکز حواس و عدم توجّه به مسائل و کارهای پراکنده. 3_ انتخاب محلّ مناسب. 4_ دوری از گناه. 5_ شناخت فلسفه و معنی نماز. 6_ انجام مستحبّات. 7_ تمرین و استمرار. شرح بیشتر را در تفسیر نمونه، جلد 14، اوایل سوره مؤمنون نوشته ایم. و در بخش تالیفات سایت نیز موجود است.

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

چنانچه وسواسی باشید و یا از محل تدارک گذشته باشید اعتناء نکنید.

حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

در صورتیکه در حین سجده شک کند آیا رکوع انجام داده یا خیر به شک اعتنا نکند.

حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):

اگر بعد از سجده در رکوع شک شود به آن اعتناء نمی شود و اگر شخص بیش از حد متعارف دچار شک می شود و کثیر الشک است به شک او اعتناء نمی شود.

لینک به سایت استفتائات