از این کلمه، یک‌­بار در قرآن کریم استفاده شده است: «وَ لا یَنْفَعُکُمْ نُصْحی‏ إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَکُم»؛[1] اگر من بخواهم شما را اندرز دهم، اندرزم سود نخواهد کرد.
«نصح» به معنای سخنی دلسوزانه و خالی از هرگونه فریب و دغل‌بازی است که خداوند در قرآن به نقل از نوح پیامبر(ع) این عبارت را بیان فرموده است که سخن دلسوزانه من برای شما هیچ فایده‌­ای ندارد.
در مقابل کلمۀ «نصح» که به معنای سخنی از روی دلسوزی و با کمال صداقت است، کلمۀ «غش» وجود دارد که به معنای سخن فریب‌­آمیز و از روی شیطنت و دغل‌بازی است.
امام سجاد(ع) در یکی از فرازهای دعایی که در آن، اخلاقی پسندیده را از پروردگار درخواست ­کرده و امروزه به نام «دعای مکارم الاخلاق» مشهور است، می‌فرماید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ سَدِّدْنِی لِأَنْ أُعَارِضَ مَنْ غَشَّنِی‏ بِالنُّصْح‏»؛[2] بارخدایا! بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا ثابت قدم کن تا بتوانم در مقابل افرادی که با من فریبکارانه سخن می­گویند، سخنی از روی صفا و راستی و دلسوزی بر زبان آورم.

---