روزه‌خواری چند صورت دارد که هر کدام دارای احکام مخصوصی است:
1. اگر کسی برای روزه نگرفتن عذر شرعی دارد؛ مانند این‌که مسافر است و یا بیماری‌ای دارد که روزه گرفتن به او ضرر می‌رساند، در این صورت اگر چه روزه بر او واجب نیست، اما نباید در انظار عمومی روزه‌خواری کند.
2. اگر کسی بدون عذر شرعی روزه نگیرد، در حالی‌که بر او روزه واجب است؛ علاوه بر این‌که گناه کرده، قضا و کفاره هم بر او واجب می‌شود.[1] و اگر این روزه‌خواری در انظار عمومی باشد، به محاکم قضایی تحویل داده می‌شود.[2]
3. اگر کسی روزه نگیرد و واجب بودن روزه را انکار کند، در صورتى که منکر شدن آن؛ به انکار خدا یا پیامبر برگردد، مرتد است. [3] و احکام ارتداد بر او جاری می‌شود.[4]

---