مراجع تقلید در این مسئله می‌گویند:

اگر فردی از چند ماه رمضان، روزۀ قضا داشته باشد، قضاى هر کدام را که اول بگیرد اشکالی ندارد. ولى اگر وقت قضاى آخرین رمضان تنگ باشد(مثلًا از آخرین رمضان، پنج روز روزه قضا داشته باشد، در حالی‌که پنج روز هم به رمضان پیش‌رو باقی مانده است)، ابتدا باید[1] قضاى روزه رمضان آخری را بگیرد.[2]

بنابراین در انجام قضای روزه، قضای هر کدام از رمضان‌های گذشته را که نیت کنید، قضای همان سال محسوب می‌شود. و چنانچه تا قبل از رمضان آینده قضای روزه‌های رمضان آخری را بجا آورید، کفاره‌ی تأخیر نخواهد داشت.

ولی اگر هنگام قضای آنها، در نیت معین نکنید که قضای کدام رمضان است، قضاى آخرین سال حساب نمى‌شود که کفارۀ تأخیر از او ساقط شود، بلکه قضاى سال اول حساب خواهد شد.[3]

همچنین پاسخ حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) نسبت به بخش اول پرسش چنین است:

در صورتی که تا رمضان بعدی وقت کافی برای انجام همۀ سال های فوت شده باشد، تقدم و تأخری لازم نیست اما اگر فقط به اندازۀ قضای سال آخر وقت مانده باشد، باید به نیت آخرین سال فوت شده بجا آورد.

لینک به سایت استفتائات

[1]. آیات عظام اراکى، فاضل و مکارم: (بنابر احتیاط باید..)؛ آیات عظام گلپایگانى، صافى و نورى: (بنا بر احتیاط مستحب..)؛ آیات عظام خوئى، تبریزى و سیستانى: (بهتر آن است که..)؛ زنجانى: (ولى اگر قضاى رمضانهاى قبل را بگیرد معصیت کرده ولى روزه‌اش صحیح است).

[2]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌‌هاشمی خمینی، سید محمد حسین، ج‌1، ص 945، م 1698، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق.

[3]. ر.ک: همان، م 1699.