شیعه در طول تاریخی دارای انشعاباتی بوده؛ مانند شیعه زیدیه، شیعه اسماعیلیه، و... اما انشعابی به نام شیعه علوی و شیعه صفوی در خارج رخ نداده و واقعیت خارجی ندارد. این تقسیم بندی در حقیقت از دکتر علی شریعتی است. وی در مقام طعن به برخی از عالمان غیر انقلابی بود که برای ترویج فرهنگ تشیع خود را به حاکمان صفویه نزدیک کرده و با استفاده از امکانات حکومتی، خدمات ارزنده‌ای به تشیع کرده‌اند، او با چنین تقسیم بندی در حقیقت از نگاه جامعه شناسی در مقام بررسی و تبیین انحرافات به وجود آمده در مکتب شیعه بود.
ایشان به عنوان یک فرد انقلابی، گروهی از روحانیت را به نقد کشیده است که می‌توانستند از نفوذ معنوی خود در میان دینداران بویژه نسل جوان علیه حاکمان و صاحبان زر، زور و تزویر بهره‌های بیشتری ببرند.
به اعتقاد ما استفاده از چنین اصطلاحاتی چندان صحیح و مطلق نیست؛ مانند آ‌ن‌که ما تشیع را به حسینی و رضوی تقسیم نموده، اولی را اسوه جنگ و شهادت دانسته و دومی را - نعوذ بالله - اسوه سازش با حاکمیت معرفی کنیم.
برای آگاهی بیشتر این نمایه را مطالعه کنید:
علامه مجلسی مداح حکومت صفویه یا مروج تعالیم دینی، 13396