اعتکاف از امور ارزشمندی است که سابقه آن به قبل از اسلام نیز می‌رسد و خصوصیات آن در اسلام به گونه دیگری مورد توجه و دستور قرار گرفته است.
هدف اصلی در اعتکاف، انقطاع از تمایلات دنیوی است که انسان را از درک معارف الهی مشغول می‌دارد و از این جهت، اعتکاف، شبیه احرامی است که مُحرم در مکه می‌بندد و برای او محرمات و واجباتی پیش می‌آید که باید به آن عمل نماید و در برخی از موارد، اگر مرتکب حرامی شد، باید کفاره دهد؛ لذا در احکام فقهی نیز شباهت‌هایی بین اعتکاف و احرام حج دیده می‌شود.
انسان با اعتکاف تصمیم می‌گیرد - مانند احرام - به صورت موقت خود را از برخی لذت‌ها محروم کند که عطرزدن نیز یکی از آنها است؛ لذا استفاده از عطر و مواد خوشبو، هم از محرمات احرام و هم اعتکاف شمرده شده است.
و در حدیثی امام باقر(ع) اشاره به همین حرمت کرده‌ و فرموده‌اند:« الْمُعْتَکِفُ لَا یَشَمُّ الطِّیبَ وَ لَا یَتَلَذَّذُ بِالرَّیْحَانِ ...»؛‏[1] شخص معتکف از عطر و مواد خوشبو باید پرهیز نماید.  

---