در منابع تاریخی، درباره سال تحریم شراب گزارش‌های مختلفی وجود دارد؛[1] از جمله:
1. در مکه و آغاز بعثت؛[2] یعنی قبل از هجرت،
2. ماه ربیع الاول سال چهارم هجرت،[3]
4. در سال ششم هجرت،[4]
هر کدام از این اقوال طرفدارانی هم دارد و به عنوان نمونه، برخی از دانشمندان و مورّخان قول اول را درست‌ترین دیدگاه می‌دانند و دلایلی نیز آورده‌اند؛ مانند روایات زیر:
معاذ بن جبل گفت: «نخستین چیزى که پیامبر(ص) به هنگام بعثت از آن نهى فرمود، نوشیدن شراب و بدگویى از مردم بود».[5]
همچنین معاذ بن جبل می‌گوید پیامبر(ص) فرمود: «نخستین چیزى که خداوند مرا از آن نهى فرمود، پس از پرستش بتان، شراب‌خوارى و بدگویى از مردم بود».[6] این روایت، از سخنان پیامبر (ص) است و برخی اندیشمندان اهل‌سنت آن را روایتی صحیح می‌دانند.[7]
«پیامبر(ص) مردم را به توحید و نفى شریک از خداوند یکتا دعوت می‌کرد. ابوجهل به مردم می‌گفت: او دروغ‌گو است. او شراب و زنا را حرام کرده است».[8]
در منابع شیعه نیز روایتى صحیح و معتبر از امام صادق(ع) نقل شده است که دلالت دارد، خداوند هیچ پیامبرى را مبعوث نفرمود، مگر این‌که در علم الهى بود که هرگاه دینش کامل شود، شراب در تعالیم آن حرام خواهد بود؛ لذا همواره شراب حرام بوده است.[9]  بنابراین، شراب در ادیان و شرایع قبلى هم حرام بوده و اسلام این حکم را فسخ نکرد، بلکه حرمت آن‌را مورد تأکید قرار داد.[10]
زمان رحلت پیامبر اسلام(ص)، سال یازدهم هجری بوده است.[11] و اگر بخواهیم بدانیم حرمت نوشیدن شراب چند سال قبل از وفات پیامبر اسلام(ص) حرام بوده است، با توجه به هرکدام از گزارش‌ها می‌توان سال تحریم شراب را محاسبه کرد. 

---