لطفا صبرکنید
بازدید
4725
4725
آخرین بروزرسانی:
1397/07/22
کد سایت
fa55536
کد بایگانی
68304
نمایه
احترام خاص راهب مسیحی به سر مطهر امام حسین(ع)
طبقه بندی موضوعی
تاریخ|امام حسین ع|اهل بیت و یاران
اصطلاحات
امام حسین(حسین بن علی، سید الشهداء)
گروه بندی اصطلاحات
چهارده معصوم
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
در طول مسیر اسارت اهلبیت امام حسین(ع) در کدام یک از منازل از کاروان اهلبیت(ع) تجلیل شد؟
پرسش
در طول سفر کوفه به شام تنها در یکی از منازل به کاروان اهلبیت اهانت نشد، آن منزل کدام است؟
پاسخ اجمالی
گزارش دقیقی از نحوه اقامت اهلبیت امام حسین(ع) در یکایک منازل بین کوفه و شام وجود ندارد، و جز چند گزارش، بیشتر آنچه از جزئیات مرتبط با توقف در منزلگاهها نقل میشود، چندان مستند نبوده و تنها در کتب متأخر وجود دارد. در همین راستا، نمیتوان با قطعیت گفت که اهلبیت امام حسین(ع) در تمام و یا بیشتر منزلگاهها مورد اهانت اهالی آن مناطق قرار گرفتهاند.
اما به هر حال، روایت امام سجاد(ع) حاکی از سخت بودن شرایط اسرای اهلبیت(ع) هنگام انتقال آنان به شام بود. امام سجاد(ع) فرمودند: «مرا بر شترى بدون جهاز سوار کردند و سر مبارک امام حسین(ع) هم بر فراز نیزه بود. زنان ما به دنبال ما بر قاطرهای بیمار سوار بودند. دشمنان با نیزهها به دنبال و اطراف ما بودند. هر گاه چشم یکى از ما گریان میشد، با نیزه بر سر او میزدند...».[1]
اگرچه اهلبیت امام(ع) تمام این سختیها را چیزی جز زیبایی نمیدانستند،[2] با این حال در برخی از موارد، از این سختیها و اهانتها کاسته میشد.
معبد راهب
یکی از منزلگاههایی که گفته میشود برخورد بهتری با اهلبیت(ع) شد، بعد از منزلگاه «قنسرین» بود،[3] کاروان اسرا به معبدی رسیدند که راهبى در آن مشغول عبادت بود. راهب دید که نوری از میان سپاه به آسمان میرود و با دیدن آن صحنه به سمت سپاه آمد و از ماجرا پرسید. آنها گفتند که ما سر حسین بن علی(ع) را به سمت شام میبریم. راهب ده هزار درهم به نگهبانان داد و سر مطهر امام(ع) را آن شب نزد خود در معبد نگهداشت و با مشک و کافور شستوشو داد و به برکت شگفتیها و کراماتى که از سر مطهر امام(ع) دید، مسلمان شد.[4]
گفته میشود این معبد، هم اکنون در مرز سوریه و لبنان و بر یک بلندى مشرف به جاده قرار دارد.[5]
اما به هر حال، روایت امام سجاد(ع) حاکی از سخت بودن شرایط اسرای اهلبیت(ع) هنگام انتقال آنان به شام بود. امام سجاد(ع) فرمودند: «مرا بر شترى بدون جهاز سوار کردند و سر مبارک امام حسین(ع) هم بر فراز نیزه بود. زنان ما به دنبال ما بر قاطرهای بیمار سوار بودند. دشمنان با نیزهها به دنبال و اطراف ما بودند. هر گاه چشم یکى از ما گریان میشد، با نیزه بر سر او میزدند...».[1]
اگرچه اهلبیت امام(ع) تمام این سختیها را چیزی جز زیبایی نمیدانستند،[2] با این حال در برخی از موارد، از این سختیها و اهانتها کاسته میشد.
معبد راهب
یکی از منزلگاههایی که گفته میشود برخورد بهتری با اهلبیت(ع) شد، بعد از منزلگاه «قنسرین» بود،[3] کاروان اسرا به معبدی رسیدند که راهبى در آن مشغول عبادت بود. راهب دید که نوری از میان سپاه به آسمان میرود و با دیدن آن صحنه به سمت سپاه آمد و از ماجرا پرسید. آنها گفتند که ما سر حسین بن علی(ع) را به سمت شام میبریم. راهب ده هزار درهم به نگهبانان داد و سر مطهر امام(ع) را آن شب نزد خود در معبد نگهداشت و با مشک و کافور شستوشو داد و به برکت شگفتیها و کراماتى که از سر مطهر امام(ع) دید، مسلمان شد.[4]
گفته میشود این معبد، هم اکنون در مرز سوریه و لبنان و بر یک بلندى مشرف به جاده قرار دارد.[5]
[1]. ابن طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، گردآورنده، آخوندی، محمد، ج 3، ص 89، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1367ش.
[2]. ر .ک: «معنای جمله «ما رأیت الا جمیلا»، 82927.
[3]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 4، ص 60، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق.
[4]. قطب الدین راوندی، سعید بن عبد اللّٰه، الخرائج و الجرائح، ج 2، ص 579 - 580، قم، مؤسسه امام مهدی(عج)، چاپ اول، 1409ق.
[5]. محدّثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص 178، قم، نشر معروف، چاپ دوم، 1417ق.
نظرات