7123
امام حسین(ع)، دومین نوه پیامبر اسلام(ص)، فرزند دوم امام علی بن ابیطالب(ع) و حضرت زهرا(س) و امام سوم شیعیان و یکی از دو سرور جوانان اهل بهشت، در شهر مدینه متولد شد. در مورد تاریخ ولادت آن حضرت، اختلاف نظرهای اندکی وجود دارد. شیخ طوسی ولادتشان را سوّم شعبان سال چهارم بعد از هجرت دانسته، اما شیخ مفید و همچنین برخی مورّخان اهلسنت، ولادت حضرتشان را پنجم شعبان همان سال اعلام کردهاند.
كنيه معروف امام حسين(ع)، ابا عبدالله است. حضرتش حدود هفت سال از کودکی خود را در دوران پر برکت رسول خدا(ص) و نیز مادرش حضرت فاطمه(س) سپری نمود. سى سال از عمر پر برکتش، مقارن با دوران امامت پدر بزرگوارشان بود. پس از شهادت پدر، امام حسین(ع) با برادرش امام حسن(ع) بیعت کرده و در ایام امامت و خلافت برادر، همواره یار و یاور ایشان بود. پس از شهادت برادر، امام حسين (ع) در سال 50 ق عهدهدار امر امامت گرديد که در همان ایام، معاويه پس از چهل سال حكومت ظالمانه از دنیا رفت و بر خلاف قرارداد صلحش با امام حسن(ع)، پسرش يزيد را بهجاى خود قرار داد. يزيد که فردى فاسد و شرابخوار و مخالف با اسلام بود، علناً مقدسات اسلامى را زير پا میگذاشت و با این وجود از امام حسين(ع) تقاضای بیعت مینمود و به دنبال ترور آن حضرت بود. امام حسین(ع) صلح با یزید را موجب نابودی کامل اسلام ارزیابی کرده و از مدینه به مکه و از آنجا به سمت کوفه روانه شد و در نبردی نابرابر در سرزمین کربلا در روز دهم محرم سال 61 به همراه یاران اندکش به شهادت رسیده و نام «سید الشهداء» تا قیام قیامت برازنده ایشان شد.
برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد حضرتشان، علاوه بر پاسخهایی که در ذیل آمده، میتوانید سرفصلهای امام حسین(ع) و نیز شهدای کربلا در پایگاه را نیز ملاحظه فرمایید.