لطفا صبرکنید
بازدید
22615
22615
آخرین بروزرسانی:
1396/09/22
کد سایت
fa56624
کد بایگانی
69562
نمایه
میزان تلفات سپاه عمر سعد در روز عاشورا
طبقه بندی موضوعی
تاریخ|حوادث روز عاشورا
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
کشته‌های لشکر عمر بن سعد در کربلا چند نفر بود؟
پرسش
کشته‌های لشکر یزید در جنگ کربلا چند نفر بود؟
پاسخ اجمالی
درباره کشته شدگان لشکر عمر سعد در روز عاشورا، نمی‌توان آمار دقیقی ارائه کرد. از جهتی ممکن است نسبت به برخی از این آمارها تشکیک شود. و از جهتی دیگر، درباره برخی افراد، از تلفاتی که او به لشکر دشمن وارد کرده است، سخنی به میان نیامده است و یا درباره برخی از شهدا به همین مقدار اکتفا شده که گفته‌اند: «جنگ شدیدی کرد تا این‌که کشته شد». با این حال؛ در منابع مرتبط با فاجعه عاشورا، برای افرادی که توسط امام حسین(ع) و یا برخی از اصحاب ایشان کشته شده‌اند، آمارهایی بیان شده است:
1. یزید بن زیاد مصاهر(ابو شعثاء کندی): حداقل 5 نفر.[1]
2. حر بن یزید ریاحی: حداقل 40 نفر، تا پیش از این‌که اسبش را پی کنند.[2]
3. وهب بن عبدالله کلبی: 36 نفر(24 پیاده و 12 سواره).[3]
4. قاسم بن الحسن: 35 نفر.[4]
5. علی بن الحسین(علی اکبر): 200 نفر.[5]
5. حبیب بن مظاهر: 31[6] یا 62[7] نفر.
6. زهیر بن قین بجلی: 19[8] یا 70[9] یا 120[10] نفر.
7. بریر بن خضیر همدانی: 30 نفر.[11]
8. مالک بن انس کاهلی: 14[12] یا 44[13] نفر.
9. قره بن ابی قره غفاری: 68 نفر.[14]
10. جون بن حوی: 25 نفر.[15]
12. انیس بن معقل اصبحی: بیش از 20 نفر.[16]
13. حجاج بن مَسروق جُعفی(مؤذن امام حسین[17]): 25 نفر.[18]
14. جناده بن حارث انصاری: 16 نفر.[19]
15. غلام ترک حرّ بن یزید ریاحی: 70 نفر.[20]
16. ابراهیم بن حصین اسدی: 84 نفر.[21]
17. عبدالله بن مسلم بن عقیل: 98 نفر.[22]
18 عون بن عبدالله بن جعفر: 21 نفر (3 سواره و 18 پیاده).[23]
19. محمد بن عبدالله بن جعفر: 10 نفر.[24]
20. عبدالرحمن بن عقیل: 17 سواره.[25]
21. جعفر بن عقیل: 2 یا 15 نفر.[26]
22. عبدالله بن الحسن: 14 نفر.[27]
23. نافع بن هلال بَجَلی یا جملی: 12[28] یا 70 نفر. [29]
24. عباس بن علی(ع): 80 نفر پیش از ورود به نهر.[30]
25. امام حسین(ع): 1950 نفر.[31]
این آمارهای جزئی نمی‌تواند ما را به یک آمار کلی رهنمون شود، زیرا:
اولاً: آمار مرتبط با تمام اصحاب امام گزارش نشده است.
ثانیاً: برخی گزارش‌ها نیز باید اعتبارسنجی شوند، زیرا به عنوان نمونه جز از راه اعجاز امکان ندارد که امام حسین(ع) با استفاده از سلاح‌های آن روز، در مدت چند ساعت، نزدیک به دو هزار نفر را کشته باشد.
1. یزید بن زیاد مصاهر(ابو شعثاء کندی): حداقل 5 نفر.[1]
2. حر بن یزید ریاحی: حداقل 40 نفر، تا پیش از این‌که اسبش را پی کنند.[2]
3. وهب بن عبدالله کلبی: 36 نفر(24 پیاده و 12 سواره).[3]
4. قاسم بن الحسن: 35 نفر.[4]
5. علی بن الحسین(علی اکبر): 200 نفر.[5]
5. حبیب بن مظاهر: 31[6] یا 62[7] نفر.
6. زهیر بن قین بجلی: 19[8] یا 70[9] یا 120[10] نفر.
7. بریر بن خضیر همدانی: 30 نفر.[11]
8. مالک بن انس کاهلی: 14[12] یا 44[13] نفر.
9. قره بن ابی قره غفاری: 68 نفر.[14]
10. جون بن حوی: 25 نفر.[15]
12. انیس بن معقل اصبحی: بیش از 20 نفر.[16]
13. حجاج بن مَسروق جُعفی(مؤذن امام حسین[17]): 25 نفر.[18]
14. جناده بن حارث انصاری: 16 نفر.[19]
15. غلام ترک حرّ بن یزید ریاحی: 70 نفر.[20]
16. ابراهیم بن حصین اسدی: 84 نفر.[21]
17. عبدالله بن مسلم بن عقیل: 98 نفر.[22]
18 عون بن عبدالله بن جعفر: 21 نفر (3 سواره و 18 پیاده).[23]
19. محمد بن عبدالله بن جعفر: 10 نفر.[24]
20. عبدالرحمن بن عقیل: 17 سواره.[25]
21. جعفر بن عقیل: 2 یا 15 نفر.[26]
22. عبدالله بن الحسن: 14 نفر.[27]
23. نافع بن هلال بَجَلی یا جملی: 12[28] یا 70 نفر. [29]
24. عباس بن علی(ع): 80 نفر پیش از ورود به نهر.[30]
25. امام حسین(ع): 1950 نفر.[31]
این آمارهای جزئی نمی‌تواند ما را به یک آمار کلی رهنمون شود، زیرا:
اولاً: آمار مرتبط با تمام اصحاب امام گزارش نشده است.
ثانیاً: برخی گزارش‌ها نیز باید اعتبارسنجی شوند، زیرا به عنوان نمونه جز از راه اعجاز امکان ندارد که امام حسین(ع) با استفاده از سلاح‌های آن روز، در مدت چند ساعت، نزدیک به دو هزار نفر را کشته باشد.
[1]. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 5، ص 445، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.
[2]. خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 13 – 14، قم، انوار الهدی، چاپ دوم، 1423ق.
[3]. همان، ص 16.
[4]. همان، ص 31.
[5]. همان، ص 34 – 35.
[6]. فتال نیشابوری، محمد بن حسن، روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج 1، ص 423، قم، دلیل ما، چاپ اوّل، 1423ق.
[7]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 103، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ کرکى حائرى، سید محمد، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج 2، ص 296، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، چاپ اوّل، 1418ق.
[8]. روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج 1، ص 423.
[9]. قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة لذو القربى، ج 3، ص 72، قم، اسوه، چاپ دوم، 1422ق.
[10]. مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 103؛ تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج 2، ص 295.
[11]. روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج 1، ص 424؛ تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج 2، ص 283.
[12]. مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 102.
[13]. ینابیع المودة لذو القربى، ص 74.
[14]. مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 102.
[15]. همان، ص 103.
[16]. همان.
[17]. مقتل الحسین(ع)، ج 2، ص 23.
[18]. مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 103.
[19]. همان، ص 104.
[20]. همان.
[21]. همان، ص 105.
[22]. همان.
[23]. همان، ص 106؛ تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج 2، ص 303.
[24]. مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 106؛ تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج 2، ص 303.
[25]. مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 106.
[26]. همان، ص 105.
[27]. همان، ص 106.
[28]. همان، ص 104؛ تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 5، ص 441؛ بلاذری، احمد بن یحیى، أنساب الأشراف، ج 3، ص 197، بیروت، دار الفکر، چاپ: اوّل، 1417ق.
[29]. مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 104.
[30]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 45، ص 41، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[31]. مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4، ص 110.
نظرات
