فردی که از روی عذر، بر روی صندلی می‌نشیند و نماز می‌خواند، در این‌باره که آیا در حال سجده لازم است کفش نداشته و انگشتانش بر زمین قرار گیرد یا نه؟ نظر مراجع تقلید مختلف است؛
عده‌ای[1]رساندن نوک انگشت بر زمین را واجب ندانسته و نماز چنین فردی را صحیح شمرده‌اند، ولی گروهی،[2] در فرض توانایی بر این کار، آن را واجب دانسته و در فرض سؤال، قضای نمازها را - بنابر احتیاط - واجب می‌دانند، مگر اینکه نسبت به مسأله، جاهل بوده‌ و فکر می‌کرده که نمازش صحیح است.
در هر حال اگر توانایی این‌کار را نداشته باشد، به نظر همه مراجع، رعایت آن، بر وی واجب نیست.
 ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[3]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
فردی که روی صندلی نماز می‌خواند، در صورت امکان باید نوک انگشتان پا را روی زمین قرار دهد و در فرض سؤال، اگر یقین به صحن نمازهایش داشته، نیاز به قضا ندارد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
در فرض سؤال، رساندن نوک انگشت بر زمین واجب نبوده و نمازها صحیح است.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
کسی که نماز نشسته می‌خواند، اگر می‌تواند روی زمین بنشیند و تمام هفت عضو را روی زمین بگذارد باید نشسته نماز بخواند ولی اگر نمی‌تواند روی زمین سجده کند، بنابر احتیاط وقتی روی صندلی سجده می‌کند در صورت امکان تا می‌تواند سایر اعضای هفت‌گانه را بر زمین یا چیزی بگذارد. در فرض سؤال که می‌توانسته عضو را بر زمین بگذارد، باید احتیاطاً قضا کند.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
چنانچه وظیفه شما نماز بر روی صندلی بوده است و در مسأله جاهل بوده‌اید بنحوی که یقین به صحت نماز حتی با کفش داشته‌اید نمازهایتان صحیح است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
اشکالی ندارد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
در فرض سؤال، اگر معذورید رساندن انگشتان به زمین، لازم نیست، ولی اگر توانایی داشته و انجام ندادید بنابر احتیاط نمازها را اعاده نمائید.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
بر کسی که به دلیل ناتوانی به صورت متعارف سجده نمی‌کند؛ مثلاً بر روی صندلی می‌نشیند، رعایت همۀ شرایط سجدۀ متعارف از جمله نداشتن کفش و گذاشتن انگشت شست بر روی زمین واجب نیست. بنابراین نمازهایی که تاکنون خوانده صحیح هستند.   لینک به سایت استفتائات

---