کلمه «رسوله» در آیه «أَنَّ اللهَ بَرِیءٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ وَ رَسُولُهُ»،[1] به علت عطف به محل «أَنَّ اللهَ» که مبتدا است، مرفوع خوانده می‌شود.[2] ولی در صورتی که «رسوله» را منصوب بخوانیم، آن‌گاه باید آن‌را عطف به لفظ «الله» دانست که تغییری در معنا ایجاد نشده و باز همان معنای سابق را افاده می‌کند.
به عبارتی «رسوله» در قرائت نصب، عطف به لفظ بوده و در قرائت رفع، عطف به معناست و در نهایت، هر دو دارای یک مفهوم و معنا می‌باشند، اما اگر «رسوله» را با اعراب جر بخوانیم، تغییری اساسی در معنا رخ خواهد دارد که مطمئناً مورد نظر قرآن نیست.

---