به نظر می‌رسد جن نیز مانند انسان و مانند دیگر موجودات از روح الهی برخوردار است؛[1] نهایت این‌که آن روح الهی که در انسان دمیده شد، برتر از آن روح الهی است که در دیگر موجودات دمیده شده است؛[2] یعنی هر موجودی مطابق قابلیت خودشان از روح الهی متناسب برخوردار می‌شوند؛ و در همین راستا برتری روح الهی دمیده شده در انسان به اندازه‌ای است که گویا تنها روح انسان را می‌توان شایسته‌ی انتساب به خداوند دانست و خداوند برای نشان‌دادن شرافت روح دمیده شده در انسان، تنها روح او را به خود نسبت داده است. این‌که بعد از نفخ روح، خدا به فرشتگان و ابلیس که از جنیان برتر بود دستور داد که بر آدم سجده کنند، شاید دلیل بر آن باشد که نفخ روح - به معنایی که در این آیات وجود دارد - منحصر به آدم بوده است. به همین جهت در آیات و روایات، گزارشی مبنی بر این‌که در مورد جنیان نیز نفخ روح خدایی شده باشد یافت نشد.

[1]. ر. ک: «قدرت و توانایى شیطان و جن»، 138؛ «توانایى روح و جن در آزار رساندن به انسان »، 3044؛ «ماهیت و جنس و فصل جن»، 110776.

[2]. ر. ک: «فضیلت و برتری انسان بر موجودات دیگر»، 711؛ «کرامت و برتری انسان بر دیگر موجودات»، 42834.