لطفا صبرکنید
بازدید
8478
8478
آخرین بروزرسانی:
1397/03/30
کد سایت
fa84081
کد بایگانی
50193
نمایه
وجود هوای نفس در پیامبران و امامان معصوم(ع)
گروه بندی اصطلاحات
سرفصلهای قرآنی
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
آیا در پیامبران و امامان(ع) هم هوای نفس وجود داشته تا با آن مبارزه کنند؟
پرسش
آیا در امامان(ع) هم هوای نفس بوده تا با آن مبارزه کنند؟
پاسخ اجمالی
پیامبران و امامان(ع) معصوم از گناه هستند و معنای عصمت، وجود قدرتی در انسان است که باعث حفظ او از وقوع در آنچه که جایز نیست(مثل خطا و معصیت) مىشود.[1] عصمت امرى اختیارى است؛ و به همین دلیل، کمال محسوب میشود و گناه کردن براى معصوم محال ذاتى نیست، ولى به دلیل قوت علم و تقوا، عملاً واقع نمىشود.[2]
به بیان دیگر، از آنجا که پیامبران و امامان(ع) از جنبهی بشری مانند دیگر انسانها بودند: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُم»؛[3]( بگو: من انسانى هستم مانند شما)؛ لذا هوای نفس در آنان نیز وجود دارد؛ به عنوان نمونه خداوند متعال به حضرت داوود(ع) - در خطابی به شخص خود ایشان - توصیه میکند که از هوای نفس پیروی نکند؛[4] و اگر آن بزرگواران دارای هوای نفس نبودند چنین توصیهای لازم نبود. بنابراین میتوان گفت؛ امامان و اولیای الهی نیز دارای هوای نفس بوده و هستند، اما آنان با استعانت از خدا و با مبارزه و مجاهدت توانستند بر خواستههای نفسانی پیروز شوند؛ از اینرو از پاداش آن بهرهمند هستند و مصداق این آیات قرآن میشوند که میفرماید: «و آنکس که از مقام پروردگارش ترسان باشد، و نفس را از هوا بازدارد، قطعاً بهشت جایگاه او است».[5]
به بیان دیگر، از آنجا که پیامبران و امامان(ع) از جنبهی بشری مانند دیگر انسانها بودند: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُم»؛[3]( بگو: من انسانى هستم مانند شما)؛ لذا هوای نفس در آنان نیز وجود دارد؛ به عنوان نمونه خداوند متعال به حضرت داوود(ع) - در خطابی به شخص خود ایشان - توصیه میکند که از هوای نفس پیروی نکند؛[4] و اگر آن بزرگواران دارای هوای نفس نبودند چنین توصیهای لازم نبود. بنابراین میتوان گفت؛ امامان و اولیای الهی نیز دارای هوای نفس بوده و هستند، اما آنان با استعانت از خدا و با مبارزه و مجاهدت توانستند بر خواستههای نفسانی پیروز شوند؛ از اینرو از پاداش آن بهرهمند هستند و مصداق این آیات قرآن میشوند که میفرماید: «و آنکس که از مقام پروردگارش ترسان باشد، و نفس را از هوا بازدارد، قطعاً بهشت جایگاه او است».[5]
[3]. کهف، 110.
[4]. «یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلیفَةً فِی الْأَرْضِ فَاحْکُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوى فَیُضِلَّکَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذینَ یَضِلُّونَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدیدٌ بِما نَسُوا یَوْمَ الْحِسابِ». صاد، 26.
[5]. «وَ أَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الهْوَى. فَإِنَّ الجْنَّةَ هِىَ الْمَأْوَى». نارعات، 40 و 41.
نظرات