1. قالب تهی کردن تنها به معنای مردن نیست، بلکه اصطلاحی کنایی است که شدّت مصیبت را می‌رساند.
2. گزارشی نیافتیم که امام معصومی با یادآوری صحنه کربلا تا حد مرگ پیش رفته باشد، و آنچه گزارش شده، اشک و ناله فراوان است. البته گزارش شده است که سلیمان بن قَتّه، پس از شهادت امام حسین(ع)، به کربلا رفت و به قتلگاه شهیدان نگریست‏ و گریه کرد به‌طوری که نزدیک بود از غم بمیرد[1] و اشعاری در مرثیه‌ آن شهیدان سرود.
3. با توجه به ظلم‌ها و جنایاتی که در حق خاندان عصمت و طهارت(ع) و یاران امام حسین(ع) رخ داد، اگر فردی به آنها اطلاع یابد، غم و اندوه فراوانی وجود او را فرا می‌گیرد و افرادی که توانایی تحمل و صبر کمتری دارند، ممکن است تا حد مرگ نیز پیش بروند، اما اسرای کربلا با آن‌که تمام آن مصیبت‌ها را دیدند، چون مظهر صبر و استقامت بودند و از سوی دیگر، مأموریت داشتند تا پیام این مظلومیت و شهادت را منتقل کنند، با یاد و نام خدا و با تحمل تمام سختی‌های عاشورا و ایام اسارت، این مأموریت خود را به خوبی انجام دادند.
 

---