نخست توضیح چند نکته به نظر لازم می رسد که با بیان آن به پاسخ پرسشتان نیز دست خواهیم یافت.

1.اذان و اقامه جزء اعمال عبادی هستند و اعمال عبادی توقیفی می باشند؛ یعنی جز خدا و رسولش کسی حق تشریع و قانون گذاری آن را ندارد.

2.تنها با دیدن روایتی در یک یا چند کتاب نمی شود بر اساس آن حکم نمود یا فتوا داد و به آن عمل نمود؛ زیرا در میان روایات برخی عام، مطلق و ... هستند و برخی خاص، مقید و ... .

برخی با برخی دیگر در تعارض هستند و برخی دیگر نیز در مقام تقیّه صادر شدند و ...، از این رو در این گونه موارد باید به متخصّصین امور مراجعه نمود که سالیان متمادی با آشنایی به علوم مورد نیاز و ممارست در آن به مقام اجتهاد نائل شدند. گفتنی است که  مراجع تقلید چنین روایاتی را با دقّت دیده و بررسی نمودند، امّا احدی بر اساس آن فتوا نداده اند.

3. روشن است که اگر مجتهد نباشیم بر اساس عقل و نقل باید مقلّد باشیم [1] . فتاوای مراجع تقلید برای مقلدان اینگونه است: اذان دارای هیجده جزء است که شهادت یاد شده جزء آن نیست.

4.اما مطلبی را که از روایات نقل نموده اید در مورد شهادت به امام زمان این مطلب ظاهراً از این حدیث استفاده شده که می فرماید: مَنْ کَانَ مُقِیماً عَلَى الْإِقْرَارِ بِالْأَئِمَّةِ (ع) کُلِّهِمْ وَ بِإِمَامِ زَمَانِهِ وَ وَلَایَتِهِ. [2] این حدیث هیچ گونه دلالت یا اشاره ای به شهادت به امام زمان در اذان ندارد، بلکه بر ثبات قدم و استواری انسان مؤمن بر ولایت ائمه دلالت دارد.

(در صورتی که مورد پرسش شما، غیر از این حدیث یا علاوه بر این، احادیث دیگری است لطفاً بفرمایید تا پاسخی مناسب با آن ارائه شود.)

در این رابطه به نمایه " شیعه و گفتن اشهد أنّ علیّاً ولی الله در اذان و تلقین با شماره 7853 " مراجعه نمایید.