«مادّه» در علوم مختلف، دارای معانی مختلفی است. به عنوان مثال، در علم لغت به معنای «ریشه واژه» و در علم زیست به معنای «جنس مؤنث» و در علم منطق به معنای «عقد الحملِ قضیه» و در علم فلسفه به معنای «قوّه و استعداد» به کار می‌رود. این اصطلاحات با اصطلاح «مادّه» در برخی علوم تجربی نظیر فیزیک و شیمی -در صورت یافتن معنایی متفق علیه-، متفاوت می‌باشد. به همین جهت، برای تطبیق ویژگی‌های واجب الوجود بر «مادّه»، هر اصطلاح را به صورت جداگانه‌ای مدّ نظر قرار داد.[1] ظاهراً مقصود از مادّه در این‌جا معنای فلسفی آن است.[2]
اگر مادّه (به معنای فلسفی) به خودی خود (فی حدّ نفسه) اقتضای عدم داشته باشد، هرگز موجود نمی‌گردد.[3] اگر هم در ذات خود اقتضای وجود داشته باشد، در این‌صورت باید ویژگی‌هایی که عقل برای «واجب بالذات» درک می‌نماید را داشته باشد، در حالی‌که چنین نیست.[4]

---