در چنین مواردی، وظیفه - آن هم با وجود شرایط[1]- تنها، امر به معروف و نهی از منکر زبانی است و نباید اقدام به برخورد فیزیکی نمود؛ پس اگر آسیبی به طرف مقابل رسیده باشد، باید جبران کرد و رضایتش را جلب نمود.

ضمائم:

پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]

حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):

در هر حال ـ با وجود شرائط ـ تکلیفی جز امر به معروف و نهی از منکر ندارید، و موارد خاص و مراتب بالاتر از آن باید به مراجع ذی صلاح اطلاع داده شود.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

 خیر، بلکه باید از او اجتناب کنید ودور شوید.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

سعی کنید با اخلاق خوب، او را هدایت کنید تا از سخنان خود صرف نظر کند و سعادت دنیا و آخرت را برای خود فراهم کند و در صورتی که واقعاً مرتد است و آسیب مهمی نبوده، حلالیت لازم نیست.

حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

ساب النبی و الائمه احکام خاص خودش را دارد که باید عمل شود و در فرض سؤال، باید به خاطر آسیبی که به وی وارد کرده است از وی حلالیت بطلبد.

 حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):

درگیر شدن شما شرعاً جایز نبود؛ بنابراین علاوه بر ندامت قلبی و طلب بخشش از خدای متعال، باید از وی حلالیت بگیرید و اگر آسیبی که به وی وارد کرده‌اید، در حدی است که دیه دارد، باید آن‌را نیز پرداخت کنید.

لینک به سایت استفتائات

[1]. جهت آگاهی در این زمینه می‌توانید به نمایه 93490 (شرایط و مراتب امر به معروف و نهی از منکر) در همین سایت مراجعه نمایید.

[2]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.