1. زخمی که دارای خون بوده و نماز با آن صحیح است،‌ محدود به مقدار خاصی نیست، ولی اگر شستن و پاک نمودن آن زحمتی نداشته و مشکلی را ایجاد نمی‌کند باید آن‌را شُست.
 2. اگر قسمتی از لباس یا بدن که با زخم فاصله دارد به خون زخم آلوده شود، برای نماز باید شسته شود؛ مگر این‌که مقداری که در بخش‌های دیگر بدن و یا لباس، خون‌آلود شده کمتر از یک بند انگشت باشد.
ضمائم:
پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
1. با وجود شرایط، محدود به مقدار خاصی نیست.
2. اگر جایی از بدن یا لباس که با زخم فاصله دارد به رطوبت زخم نجس شود، جایز نیست با آن نماز بخواند. ولی اگر مقداری از بدن یا لباس که معمولاً به رطوبت زخم آلوده می‌شود، به رطوبت آن نجس شود، نماز خواندن با آن مانعی ندارد.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
در خون غیر زخم اگر مقدار خون کمتر از دایره‌ای به قطر 23 میلیمتر باشد اشکال ندارد. و در خون زخم تا وقتی که زخم خوب نشده، می‌توان با آن خون نماز خواند حتی اگر بیشتر از این مقدار باشد. البته اگر بیشتر از متعارف، اطراف زخم را نجس نکرده باشد و گرنه حکم خون غیر زخم را دارد.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
1. برای زخم اندازه معینی بیان نشده است ولی خون لباس و بدن اگر کمتر از اندازه بند انگشت سبابه باشد ضرری در نماز ندارد.
2. به طور کلی خون در لباس اگر کمتر از بند انگشت باشد معفو است و فرقی ندارد در کجای لباس نمازگزار باشد.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
1. زخم‌هایی که قابل تطهیر است داخل در این حکم نیست.
2. لباس‌هایی که به طور متعارف خون به آن سرایت می‌کند، معفوّ است.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
1. خون جروح و قروح تا زمانی که زخم التیام پیدا نکرده است، چنانچه تطهیر آن عسر و حرج نوعی و یا شخصی داشته باشد، برای نماز معفو است.
2. فقط همان مقدار از لباس که در اطراف زخم است معفو است.
 حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
1. خون زخم، جراحت و دمل، در بدن یا لباس، تا زمان خوب شدنش، در صورتی که تطهیر آن مشقت نوعی داشته باشد یا موجب حرج گردد، در نماز معفو است و اندازۀ زخم در این حکم تأثیر ندارد.
2. مقداری از خون هم که به صورت متعارف از چنین دمل یا زخمی به بدن و لباس سرایت می‌کند و تطهیر آن مشقت نوعی دارد یا موجب حرج برای شخص می‌گردد، معفو است. بنابراین در فرض سؤال خون آستین معفو نیست.
3. البته خون در بدن یا لباس در صورتی که کمتر از یک بند انگشت باشد، مطلقاً چه از جراحت، زخم و دمل باشد و چه از غیر آن، در نماز معفو است.
لینک به سایت استفتائات