1. واجب مطلق: واجبى را «مطلق» گویند که وجوب آن متوقّف بر شرطى - غیر از شرایط عامه تکلیف - نباشد، مانند وجوب نماز ‌که مشروط به حصول وضو و غسل در خارج نیست. و مثل وجوب حج بر زن نسبت به اجازه شوهر که در این‌جا وجوب حج برای او، وجوبی مطلق است؛ یعنی با فرض استطاعت، دیگر منوط به اجازه شوهر نیست، بلکه وجوب حج بر زن ثابت است با قطع نظر از اجازه و عدم اجازه شوهر.[1]
البتّه مقصود از شرایط غیر معتبر در واجب مطلق، شرایط عامّه‏‌ى تکلیف(بلوغ، عقل، قدرت) نیست؛ زیرا این شرایط در تمام واجبات و اصولاً در صدق عنوان «مکلّف» بر هر انسانى معتبر هستند. پس واجب مطلق نسبت به سایر شرایط، غیر از شرایط عامّه‏‌ى تکلیف، مطلق بوده و مشروط به شرطى نیست. مثلاً وجوب نماز نسبت به استطاعت مالى مکلّف، مطلق است. «واجب مطلق» در مقابل «واجب مشروط» یا «مقیّد» است.[2]
2. واجب مشروط(مقید): واجب مشروط، واجبى است که فعلیت آن، مشروط به شرطی است که تا آن شرط حاصل نشود وجوب فعلیت پیدا نمی‌کند؛ مانند حج نسبت به استطاعت. و مانند وجوب نفقه زن که مشروط به تمکین زن نسبت به شوهر است.[3]

---