لطفا صبرکنید
49980
در مقدمهی کتاب بحارالانوار و ملحقات آن - که تألیف خود علامه نیست - میخوانیم که علامهی مجلسی[1] فرمود یک شب جمعه این دعا را خواندم: «الحمد لله من أول الدنیا إلى فنائها و من الآخرة إلى بقائها الحمد لله على کل نعمة أستغفر الله من کل ذنب و أتوب إلیه یا أرحم الراحمین»؛
ستایش سزاوار خداوند است از ابتدای دنیا تا انتهای آن و از آخرت تا هر زمانی که (تا بینهایت) باقی است. خداوند را ستایش میکنم به دلیل تمام نعمتهایش! از هر گناهی به درگاه او پوزش طلبیده و توبه میکنم. ای دلسوزترین دلسوزان.
وقتی در شب جمعهی هفتهی بعد خواستم دوباره آنرا بخوانم، صدایی از طرف بالا و یا پشت خانه شنیدم که میگفت: هنوز ملائکه از کار نوشتن ثواب دفعه قبلی که این دعا را خواندهای فارغ نشدهاند.[2]
این در حالی است که این دعا در کتابهای دیگر علامه مجلسی و نیز در دیگر کتابهای ادعیه یافت نشده است. و همچنین این کرامت توسط شاگردان و فرزندان ایشان ذکر نشده است.[3]
بنابر این، نه این انتساب این دعا به علامه مجلسی قابل اثبات است، و نه میتوان این ذکر را دعایی مأثور نامید؛ اما به هر حال محتوای آن ایرادی ندارد و از آنجا که انسان هر خواستهای که منطبق بر آموزههای دینی باشد را میتواند از خدا بخواهد و با هر محتوای درستی میتواند با خداوند مناجات کند، میتوان با استفاده از این دعا نیز با خدا سخن گفت.
[1].«زندگینامه علامه مجلسی»، 58637؛ «خواب مجلسی اول درباره صحیفه سجادیه»، 105567.
[2]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 102، ص 35، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[3]. همان، ص 35 – 36.