حکم تعزیر دو فردی که در زیر یک لحاف خوابیده‌اند، برگرفته از روایاتی از این دست است:
1. «امام علی(ع) حکم به تعزیر دو مرد و یا دو زنی می‌کرد که زیر لحاف بوده‌اند و اگر یک مرد و یک زن را شب هنگام زیر یک لحاف می‌یافتند، حکم به سنگسارشان نکرده، بلکه تعزیرشان می‌کرد».[1]
2. امام علی(ع): «دو مرد، دو زن و یا یک مرد و یک زن برهنه که در یک لباس بوده، و در مظان اتهام نیز هستند، باید حدّ شرعی را در مورد آنان اجرا کرد».[2]
در این روایت؛ اگرچه در یک لباس‌بودن مطرح شده، اما می‌توان زیر یک لحاف بودن را نیز از مصادیق آن دانست.
3. امام صادق(ع): «دو زن نمی‌توانند در زیر یک لحاف بخوابند، مگر این‌که بین آنها مانعی وجود داشته باشد، اما اگر خوابیدند؛ ابتدا به آنان هشدار داده می‌شود و اگر باز هم چنین رفتاری را مرتکب شدند، بر هر کدامشان حد شرعی جاری می‌شود ...».[3]
در جمع‌بندی این روایات، برخی فقها، حکم را محدود به زمانی کرده‌اند که هر دو، یا یکی از آنان، برهنه در زیر لحاف باشد، و شواهد و قرائنی نیز بر ارتکاب عمل نامشروع توسط آنان وجود داشته باشد:
لخت خوابیدن دو نفر غیر ذى رحم در زیر یک لحاف و مانند آن باید از سى تا نود و نه تازیانه بزنند بر حسب اختلاف حال معصیت کار به نظر حاکم شرع.[4]
حد شرعی بر گروه‌هایی جاری می‌شود: ... (پنجم) دو زن که در زیر یک لحاف برهنه بخوابند و دو مرتبه ایشان را تعزیر کرده باشند.[5]
دو مرد در زیر یک لحاف در حالی‌که برهنه باشند و بین آنها مانعی وجود نداشته باشد، مشهور بین علمای متأخر این است که تعزیر دارند.[6]
دو نفر مکلف که برهنه در یک لحاف جمع شده باشند به نحو محرّم به طورى که برخورد حرام آنها قطعى باشد، تعزیر می‌شوند به حسب نظر حاکم در مقدار تازیانه به حسب اختلاف موارد، و آخرین مرتبه و اشدّ آن یک‌صد تازیانه است.[7]
با تمام آنچه گفته شد، این حکم، قطعاً بنابر دستور عقل موارد اضطرار را شامل نمی‌شود. بنابر این اگر دو نفر که برهنه هم باشند و در سرما قرار گرفته‌اند، و زیر یک لحاف بروند مشمول این حکم نمی‌شوند. برخی از محققان نیز به این امر اذعان کرده‌اند: «تمام این مباحث برای زمانی است که در حالت اختیار بوده باشند و ضرورتی در کار نبوده باشد، اما اگر ضرورتی مانند سرمای شدید و ... آنها را مجبور کرد که زیر لحاف بروند، هیچ اشکالی نداشته و این مطالب بر آنها جاری نمی‌شود».[8]
بعد از روشن شدن موضوع تعزیر و مجازات چنین افرادی، به تحلیل مختصر گزارش موجود در پرسش می‌پردازیم:
در برخی منابع به نقل از امام علی(ع) آمده است: «من با پیامبر(ص) به سفر رفتم و این قبل از آن بود که پیامبر(ص) همسرانش را به حجاب امر کند. من به پیامبر(ص) خدمت می‌کردم و آن‌حضرت خدمت‌گزار دیگرى نداشت. پیامبر تنها یک لحاف(رو انداز) داشت و عائشه هم همراه او بود. پیامبر(ص) بین‏ من‏ و عایشه‏ می‌خوابید و ما سه نفرى جز همان یک لحاف چیزى نداشتیم. هر گاه حضرت براى نماز بر می‌خاست وسط لحاف را بین من و عایشه پایین می‌آورد تا لحاف به زیراندازى که زیر ما بود برسد و پیامبر(ص) بر می‌خاست و نماز می‌خواند».[9]
در مورد این روایت باید گفت:
1. این روایت اگرچه در منابع کهن نیز بدان اشاره شده، اما به لحاظ سندی؛ چندان معتبر نیست؛ بنابر این نمی‌توان آن‌را از موضوعات مسلّم تاریخی دانست.
2. با این وجود، پذیرش این گزارش، منافاتی با پذیرش دیگر آموزه‌های دینی ندارد؛ زیرا از ظواهر آن برمی‌آید که نوعی اضطرار آنها را مجبور کرده تا از یک لحاف به صورت مشترک استفاده کنند و نیز هیچ کدامشان برهنه نبودند.
3. علاوه بر آن، در مرحله اول، پیامبر اسلام(ص) خود میان علی(ع) و عایشه می‌خوابید و هرگاه برای نماز برمی‌خاست، لحاف را به گونه‌ای قرار می‌داد که گویا دو نفر در دو لحاف جداگانه خوابیده‌اند و همچنین با حضور شخص ایشان در کنار بستر، هیچ شائبه‌ای به وجود نمی‌آمد. 
 

---