هفت چیز وضو را باطل مى‏کند: اول: بول. دوم: غائط.سوم: باد معده و روده که از مخرج غائط خارج شود. چهارم: خوابى که به واسطه آن چشم نبیند و گوش نشنود، ولى اگر چشم نبیند و گوش بشنود وضو باطل نمى‏شود. پنجم: چیزهایى که عقل را از بین مى‏برد، مانند دیوانگى و مستى و بى‏هوشى. ششم: استحاضه زنان. هفتم: کارى که براى آن باید غسل کرد مانند جنابت.[1]

بنا بر این در صورتی که تماس زن و شوهر در حدی باشد که هیچ یک از موارد بالا اتفاق نیفتاده باشد موجب نقض وضوء نمی گردد. و آبهایی که در چنین مواقعی از انسان خارج می شود محکوم به طهارت است. (تنها بول و منی نجس هستند و خروج شان موجب بطلان وضوء می شوند.

اما اگر انسان جماع کند و به اندازه ختنه‏گاه یا بیشتر داخل شود، در زن باشد یا در مرد در قُبُل باشد یا در دُبُر، بالغ باشند یا نابالغ اگر چه منى بیرون نیاید، هر دو جنب شده و می بایست غسل کنند. مگر زمانی که شک کنند به مقدار ختنه گاه داخل شده است یا خیر، که در این صورت غسل بر آنها واجب نیست[2]، و به تبع، وضوء نیز نقض نمی گردد.

لازم به ذکر است که جنابت از دو راه حاصل می شود:

1) نزدیکی و آمیزش جنسی، اگرچه منی بیرون نیاید.

2) بیرون آمدن منی، (حتی بدون دخول) چه در خواب باشد یا بیداری، کم باشد یا زیاد، با شهوت باشد یا بی شهوت، با اختیار باشد یا بی اختیار.[3]

طبق نظر اکثر فقها رطوبتی که از زنها خارج می شود، اگر همراه با شهوت (در حد ارگاسم و اوج لذت جنسی) باشد درحکم منی است و باید غسل جنابت کند.[4]،[5]

بنا بر این واجب است بعد از هر مقاربت و نزدیکی زن و مرد غسل جنابت انجام دهند چه از آنها منی خارج شود یا نشود.

توضیح بیشتر آن که غسل جنابت به خودی خود واجب نیست، اما برای انجام کارهایی که شرط آنها داشتن طهارت است، مانند: نماز، داخل شدن مسجد، دست زدن به خط قرآن و... غسل جنابت واجب می شود[6].[7]

برای آگاهی بیشتر مراجعه شود به:

1. نمایه: عدم نجاست مذی، وذی و ودی، سؤال شماره 1895 (سایت: 2719).

2. نمایه: غسل غیر واجب بجای وضو، سؤال شماره 3249 (سایت: 3505).