الف) پیامبر اسلام سه فرزند پسر به نام‌های قاسم، عبدالله(طاهر) و ابراهیم داشت که همه آنها - در سن کودکی و در اثر بیماری - در دوران حیات آن‌حضرت(ص) از دنیا رفتند.[1] و این امر نیاز به حکمت و فلسفه ندارد؛ زیرا «لِلَّهِ مُلْک السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یَخْلُقُ ما یَشاءُ یَهَبُ لِمَنْ یَشاءُ إِناثاً وَ یَهَبُ لِمَنْ یَشاءُ الذُّکورَ»؛[2] مالکیت و حاکمیت آسمان‌ها و زمین از آن خدا است، هر چه را بخواهد مى‏آفریند و به هر کس اراده کند، دختر می‌بخشد و به هر کس بخواهد پسر.
البته روایاتی نیز وجود دارد که پروردگار، به پیامبرش فرمود که میان فرزندش ابراهیم و نوه‌اش حسین(ع) یکی از آن دو باید از دنیا بروند و اختیار انتخاب یکی از آن دو را نیز بر عهده خود پیامبر(ص) گذاشت که حضرتشان از خدا خواست که نوه‌اش زنده بماند.[3]
ب) امام کاظم(ع) برای اثبات این‌که نوادگان دختری پیامبر(ص) از امام علی(ع)، فرزند پیامبر(ص) نیز به شمار می‌آیند، چند دلیل برای هارون عباسی ارائه فرمودند:
1. اگر پیامبر(ص) زنده شود، و دختر شما را خواستگارى کند، آیا به ایشان پاسخ مثبت می‌دهید؟ هارون گفت: بله! و برای این موضوع، به عرب و عجم و قریش افتخار خواهم کرد. امام(ع) به او فرمود: اما نه آن‌حضرت(ص) از دخترم خواستگارى می‌کند و نه من دخترم را به ازدواج ایشان در می‌آورم؛ زیرا ایشان پدر من است و پدر شما نیست. هارون هم این استدلال امام(ع) را قبول کرد».[4]
2. امام(ع) در جواب سؤال هارون که گفت به چه دلیل شما مى‏گویید نسل و ذرّیه پیامبر(ص) هستید، به این آیه استدلال کرد:
«...وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسى‏ وَ هارُونَ وَ کذلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ وَ زَکرِیَّا وَ یَحْیى‏ وَ عِیسى‏ ...»؛ (... و داوود و سلیمان و ایّوب و یوسف و موسى و هارون از فرزندان ابراهیم  بودند؛ این گونه نیکوکاران را پاداش مى‏دهیم؛ و (همچنین) زکریّا و یحیى و عیسى و الیاس که همه از نیکان بودند...». امام بعد از تلاوت آیه فرمود: حضرت عیسى(ع) پدر نداشت، ولی خداوند او را از طریق حضرت مریم(س) به دیگر فرزندان ابراهیم ملحق کرد. به همین ترتیب ما نیز از طریق مادرمان فاطمه(س) به پیامبر(ص) ملحق می‌شویم.[5]
3. امام(ع) همچنین در این قضیه به آیه مباهله[6] استناد کردند.[7]

---