پیش از پرداختن به پاسخ، نخست دلیل مکان نداشتن خداوند را با کلامی از امام علی(ع) بیان می‌‌کنیم. آن‌حضرت می‌‌فرماید: «تحقیقاً خداى عزّ و جلّ، مکان و ظرف را براى موجودات آفرید، پس نمى‌‏تواند خودش داراى ظرف و مکان باشد، و خداوند بزرگ‌‌تر از آن است که مکانى بتواند او را در بر گیرد».[1]
آیات بسیاری از قرآن بر مکان نداشتن خداوند دلالت دارند که به برخی از آن اشاره می‌‌کنیم.
1. «و هر جا باشید او با شما است».[2]
2. «مشرق و مغرب، از آن خدا است! و به هر سو رو کنید، خدا آن جا است! خداوند بى‌‏نیاز و دانا است».[3]
3. «و ما به او از رگ قلبش نزدیک‌تریم».[4]
با توجه به این‌که این احکام را خداوند در مورد تمام انسان‌‌ها فرمود و در همه جا با انسان هست در فضا و زمین، کوه و دشت و ... و در تمام جهت‌‌ها وجود دارد و نسبت به همه از رگشان به خودشان نزدیک‌‌تر است، بر این اساس، خداوند نمی‌‌تواند مکان داشته باشد. 
روشن است که مکان نداشتن خداوند منافات ندارد که خداوند در همه جا حاضر باشد و علم او به تمام موجودات احاطه داشته باشد.[5]
علی(ع) در ادامه سخنشان می‌‌فرمایند: «و او در هر مکانى هست بدون آن‌که با آن مکان تماسّ داشته باشد، و یا در مجاورت آن قرار گیرد. علم خداوند به تمام موجوداتى که در مکان‌‌ها قرار دارند، احاطه دارد و هیچ یک از آن موجودات از تدبیر و اراده خداوند خالى نیستند».[6]

---