امام موسای کاظم(ع)، هفتمین امام شیعیان و فرزند امام صادق(ع) است. مادر حضرتشان حمیدهٔ بربریه نام دارد. هم‌چنین به او حمیدهٔ مصفّاه هم گفته شده است.

امام کاظم(ع) در تاریخ یک‌شنبه هفتم صفر سال 128 هجری در روستای «ابواء» بین مکه و مدینه به دنیا آمد، و بنابر قول مشهور در سال 183 هجری در زندان هارون الرشید، مسموم و به شهادت رسید و در ضلع غربی بغداد در مقبرهٔ معروف به مقابر قریش به خاک سپرده شد. امروزه منطقه‌ای که مزار حضرتشان در آن قرار دارد، «کاظمین» نام دارد.

عبدصالح، کاظم، صابر و امین از القاب آن‌حضرت است که کاظم مشهورترین آنها است. کنیه‌های آن‌حضرت عبارت‌اند از: «ابا ابراهیم»، «ابا الحسن الأول» و «ابا علی».

شروع امامت و ولایت امام کاظم(ع) همزمان با استقرار و ثبات خلافت عباسی‌ها بود. تعدادی از حُکام و سلاطین ظالم و ستم‌گر عباسی دورهٔ امام کاظم(ع) عبارت‌اند از: منصور دوانیقی،مهدی عباسی،هادی عباسی، و هارون الرشید.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در ارتباط با این امام بزرگوار به پاسخ‌هایی که در ذیل آمده  و نیز سرفصل  امام کاظم(ع) در پایگاه مراجعه فرمایید.