«کعبه» ساختمانی در داخل «مسجد الحرام» است که در شهر «مکّه» قرار دارد.

بر اساس آيات قرآن، هم‌چنين اسناد تاريخى در باب ساختن كعبه، این منطقه نمادى از بركات الاهى، هدايت بشر، و محل اجتماعی براى بندگی حضرت حق، تلقى شده است.

خداوند، دستور ساخت اين خانه را صادر فرمود تا به عنوان قبله در نماز، در هنگام قربانی کردن و...، يادآور خويش به مردم باشد. علاوه بر آن‌كه همه دل‏هاى به ظاهر متفرق را به يک‌سو جمع نموده است تا روح توحيد و يكى بودن را در آنها بپروراند و به واسطۀ آن، دين خود را زنده و پايدار سازد.

خانه كعبه به دست حضرت آدم(ع) ساخته شد، اما در طوفان نوح(ع) آسيب ديد، و پس از آن به وسيله حضرت ابراهيم(ع) بازسازى شد.

کعبه از نظر ظاهر به شكل مکعب است، و هر زاويه‌ی آن تقریباً محاذى با يكى از جهات چهارگانه(شرق، غرب، شمال و جنوب) است. به هر زاويه، ركن گفته می‌شود. و مجموع این چهار گوشه را «ارکان اربعه»، یا زواياى چهارگانه می‌گویند.

بر این اساس، کعبه چهار رکن شرقی، شمالی، غربی و جنوبی دارد که حجر الاسود در رکن شرقی قرار داشته و هر شوط طواف از آن آغاز و بدان پایان می‌یابد.

کعبه با نام‌های دیگری چون «بیت الله»، «البیت العتیق»، «البیت الحرام» و ... نیز شناخته می‌شود.