«عفت» به معنای پاک‌دامنی و عفیف یعنی پاک‌دامن. عفت از ویژگی‌های انسان‌های مؤمن است. اسلام در حوزه‌ی اخلاق به موضوع عفّت و پاك‌دامنى و چشم‌پوشى از گناه چنان اهمیت داده است که از آن تعبیر به جهاد اکبر می‌نماید؛ چرا که انسان عفيف و پاک‌دامن در جهادی بزرگ که مبارزه با شیطان باشد به پیروزی رسیده است.

امام علی(ع) انسان مؤمن و عفيف و پاك‌دامن را همپایه فرشتگان اعلام کرده و می‌فرمايد: «چنين كسى نزديک است به مقام فرشتگان مقرّب الهى برسد».

بخشى از مقاماتى كه بسيارى از پیامبران و اولیا پيدا كرده‌اند مرهون عفّت نفس آنها و پرهیزشان از گناهان بوده است. حضرت یوسف(ع) اگرچه به‌دليل عفّت و پاك‌دامنى سال‌ها در زندان به سر برد و رنج‌هاى فراوانى تحمل كرد؛ اما علاوه بر مقامات معنوى و اخروى، در دنیا سربلند و سرافراز شد و عزيز مصر، آن كشور پهناور و بزرگ شد.